
4 jaar uit de kast als een van de eerste homoseksuele profvoetballers, nog elke dag doodsbedreigingen: Joshua Cavallo doet zijn verhaal
Vier jaar nadat hij als een van de eerste openlijk homoseksuele profvoetballers die uit de kast is gekomen, krijgt Joshua Cavallo uit Australië nog elke dag doodsbedreigingen. Dat zegt hij in een podcast. Volgens Margot Gysbrechts van belangenorganisatie 'Out for the Win' is hij lang niet de enige sporter die zich heeft geout die hiermee moet omgaan. "Dit moet worden aangepakt."
Gisteren kwam een nieuwe podcastaflevering online van 'Footballers unfiltered', de podcast van Joe Hart, de voormalige doelman van Manchester City en Engeland. Daarin vertelde Joshua Cavallo over zijn coming-out, de reacties van zijn omgeving (en de hele wereld), en zijn perspectief over de inclusiviteit in de voetbalwereld.
Hij kondigde in 2021 in een video op zijn Instagramprofiel aan dat hij op mannen valt. Dat maakte hem de tweede actieve profvoetballer die openlijk homoseksueel is. Een professionele voetbalspeler uit derde klasse ging hem voor: Justin Fashanu, een Engelse speler, kondigde in 1990 aan dat hij homoseksueel was. Aangezien Cavallo in eerste klas speelt, bij de Australische ploeg Adelaide United, is hij dus de eerste profvoetballer die uit de kast is gekomen terwijl hij op het hoogste niveau speelt.
Cavallo is ondertussen al 4 jaar uit de kast, maar hij wordt nog elke dag geconfronteerd met haatberichten en zelfs doodsbedreigingen op sociale media. "Ik vroeg me af waarom nog niemand uit de kast was gekomen in de voetbalwereld, maar nu begrijp ik het. Ik krijg nog steeds dagelijks meerdere doodsbedreigingen", vertelt hij in de podcast.
Hij vindt de voetbalwereld een toxische omgeving voor openlijke homoseksuele personen. Hoewel hij zelf geen minuut spijt heeft van zijn coming-out, weet hij niet of hij het anderen zou aanraden. "Ik vind het moeilijk om mensen aan te raden om uit de kast te komen, want er komt een berg van nadelen bij kijken."
Rolmodel
Hij wil een rolmodel zijn voor jonge atleten. "Ik had niemand waar ik naar kon opkijken toen ik jonger was. Die persoon wil ik nu representeren: 'Het maakt niet uit van wie je houdt, jouw talent is het belangrijkste'", vertelt hij.
Vandaag heeft hij op Instagram een brief naar zijn jongere zelf geplaatst. "Op een dag zullen kinderen zoals jij, die zich alleen, bang en onwaardig voelen, naar jou kijken en hoop vinden. Ze zullen jouw stem horen en de moed vinden om hun eigen stem te gebruiken", schrijft hij.
Rolmodellen hebben inderdaad een enorme invloed, maar dan vooral in het proces van zelfacceptatie, zegt Margot Gysbrechts, woordvoerder van 'Out for the Win', een organisatie die streeft naar een inclusieve sportwereld voor LGBTQIA+-personen. Door rolmodellen, zoals Cavallo, voelen jonge sporters die in de knoop liggen met hun seksualiteit zich minder alleen.
Doodsbedreigingen en haatopmerkingen, die Cavallo dagelijks krijgt, komen vaak voor in de sportwereld. En dat moet volgens Gysbrechts eerst aangepakt worden: voordat je rolmodellen kan hebben, moet je een sportwereld creëren die verwelkomend en inclusief is voor LGBTQIA+-sporters, legt ze uit.
"Zolang je het gevoel hebt dat je niet jezelf kan zijn, is het enorm moeilijk voor rolmodellen als Cavallo om dagelijks die last te dragen. Ik ken niet veel voetballers die elke dag met doodsbedreigingen willen omgaan omwille van wie ze zijn", zegt Gysbrechts.
Afspiegeling van de samenleving
Ook in Vlaanderen kampen we met dezelfde problematiek. "Op vlak van seksualiteit is de sportwereld een afspiegeling van de samenleving: we gaan uit van stereotypen en vooroordelen die eigenlijk niet kloppen", legt Gysbrechts uit.
Sporten waar je je assertiever moet opstellen en veel spierkracht voor nodig hebt, zoals voetbal en basketbal, worden vooral gelinkt aan mannen. Bij sporten die veel precisie en lenigheid vereisen, zoals turnen en dansen, denken we vooral aan vrouwen.
"Wanneer je in assertievere sporten zegt dat je op mannen valt, doorbreek je een zeker denkpatroon, want het homoseksuele linken we niet aan kracht, sterkte of spieren", legt ze uit. "Een man die bijvoorbeeld danst en uit de kast komt, lokt een minder verbazende reactie uit, dan bijvoorbeeld iemand die zich out in het voetbal."
Bij vrouwen is het dan weer omgekeerd: "Bij vrouwen die voetballen of basketballen – die sporten waar we een zekere kracht voor nodig hebben – wordt er soms foutief van uitgegaan dat die ook op vrouwen vallen", legt Gysbrechts uit. Die hebben het op hun beurt moeilijker om uit de kast te komen bij bijvoorbeeld dansgroepen.
"Zwakheid"
Dat homoseksueel gelinkt wordt aan "zwakheid", beaamt ook Cavallo. Dat merkt hij sinds zijn coming-out aan de opmerkingen wanneer hij zich blesseert of slecht presteert: zijn seksualiteit wordt altijd naar boven gehaald.
"We linken de seksualiteit van Cavallo aan een zwakte. Zodra iets slechts gebeurt of hij niet presteert, dan zit het in de menselijke natuur om op de man te spelen en te beginnen schelden met de dingen die het hardste raken. Seksualiteit is daar natuurlijk 1 van", legt Gysbrechts uit.
Vooral in het voetbal is 'uit de kast komen' nog steeds een probleem. "In België is er geen enkele profvoetballer die openlijk zegt dat die voor de mannen is. We hebben die voorbeelden hier niet, of toch geen actieve voorbeelden. Dat zegt op zich al genoeg. Wat hij doet, is wel echt grensverleggend", vertelt Gysbrechts.