Geel-zwart in diepe rouw: "Mijn hart en ziel zitten in Lierse"

In het stadion van Lierse hangt nog een spandoek op met ‘Lierse voor altijd’, boven een tribune waar de plastic flesjes sinds de match van zaterdag zijn blijven liggen. In het restaurant is het personeel al bezig met dozen in te pakken. “Ik kan u niets vertellen”, zegt een oudere vrouw kortaf. “Ga maar naar de trainingsvelden, daar is het bestuur aan het vergaderen.”

Aan de pers die daar verzameld staat, was om half twaalf een statement beloofd. Tegen een uur ’s middags ziet het ernaar uit dat het doek gevallen is voor de club. Als de spelers naar buiten lopen, aan wie is verteld dat de geplande overname niet doorgaat, is het verdict voor iedereen duidelijk. 

De club in geel-zwart, met een geschiedenis van 112 jaar, zal volgend seizoen allicht niet meer aan de aftrap komen, omdat een verwachte deal tussen eigenaar Maged Samy en overnemer David Nakhid op het laatste moment is afgesprongen. Of de match tegen Moeskroen dinsdag doorgaat, is dan nog onduidelijk. “Het enige wat ik kan zeggen is dat ik vorige week ben ontslagen”, zegt trainer Will Still in een micro van een RTL-journalist. “Wat mij persoonlijk betreft, is het dus over bij Lierse. Voor al de rest is het nog afwachten.”

_{Lees verder onder de foto.}

Beerschotscenario

Toch lijken de scenario’s op dat moment al behoorlijk beperkt. Een echte doorstart zal er niet meer komen. Wat nog mogelijk lijkt, is een fusie met een andere club binnen een straal van 30 kilometer om dan in de reeks van die club te starten – wat men in de vakpers het ‘Beerschot-scenario’ noemt. Of een nieuwe club vanaf nul oprichten en volgend jaar starten in vierde provinciale. “Het is een triestige, triestige zaak”, zegt een man in voetbaltenue, die bij de club betrokken is, maar liever anoniem blijft. “Dat krijg je nu eenmaal met onbekwame mensen. Er is jarenlang met geld en contracten gesmeten en dat het zo niet zou blijven duren, stond in de sterren geschreven.”

De man heeft veel talenten bij Lierse zien opgeleid worden om ze dan te zien vertrekken, zegt hij. Ex-Rode Duivel Jason Denayer, die nu bij de Turkse club Galatasaray speelt, om er maar een te noemen. Terwijl de man foetert, druipt de huidige A-kern van Lierse af vanuit hun spelershome. Ze zouden normaal gezien nog om 9 uur op het oefenveld trainen, maar van die training is niets in huis gekomen.

 Als ze een groepje supporters passeren, dat naar verluidt elke training meevolgt, krijgt elk van hen een laatste applaus. “Mijn hart en ziel zit in deze club”, vertelt Dave Willems, die in Kessel het supporterscafé Sting uitbaat. “Als je van Lier bent is het simpel: ofwel ben je voor Lyra ofwel ben je voor Lierse, en bij mij is het altijd Lierse geweest.”

Het liefst had Willems een uitkomst à la KV Mechelen gezien: een degradatie van twee reeksen. Maar de deadline voor het overhevelen van het stamnummer naar een nieuwe club (31 maart) is niet gehaald. Ook met een Beerschot-scenario had Willems zich nog kunnen troosten. Maar als Lierse opnieuw moet beginnen in vierde provinciale onder een andere naam en met een ander stamnummer, blijft er niets meer over. Zelfs op het ‘Het Lisp’ spelen, zoals het stadion van Lierse heet, is dan niet meer realistisch. “Ik heb veel respect voor die mannen van Beerschot”, zegt Willems. “Je ziet, zij staan er opnieuw. En zoals de supporters van Lierse aan elkaar hangen, zal onze club er op een dag ook weer staan. Garanti.”

Als we met Willems meegaan naar zijn café, toont hij ons zijn persoonlijke verzameling van 180 spelerstruitjes. Het oudste is van de in Lier geboren Jan Ceulemans, nummer 11, seizoen 1976-1977. Een ander van Willems’ pronkstukken is een supportersvlag voor de “Liersche Sportkring” uit 1929, die fier achter de toog is opgehangen. Zoals dat wel vaker gaat bij verzamelaars is elke centimeter van het café gewijd aan de verzameling. Ook op het toilet hangen er truitjes. “Ik steek daar mijn laatste frank in”, zegt Willems. “Ik heb laatst nog een truitje gekocht voor 450 euro op een veiling voor het goede doel.”

Op het terras, waar Willems spandoeken heeft opgehangen, zitten de stamgasten er verslagen bij. “Ik supporter voor KV Mechelen en zelfs ik vind het heel erg”, zegt Hilde Voorhof, die uit Mechelen naar Kessel is uitgeweken. Een 29-jarige jongeman wil er liefst niet te veel over kwijt. Wanneer een vrouw hem zegt dat “het leven niet ophoudt bij Lierse”, antwoordt hij half gemeend: “Voor mij wel”.

“Ik heb Lierse in mijn leven kampioen en bekerwinnaar zien worden”, gaat de man voort. “Tot gisteren was er nog hoop. Nu is het allemaal weg.”