30 jaar lang geen spoor, nu (wellicht) bij graafwerken gevonden in een tuin: wat weten we al over de zaak-Annie De Poortere?

Zaterdag 12 november 1994, rond de middag. In de Kerkstraat in Sint-Martens-Latem gaat het (opnieuw) niet zo goed met de 48-jarige Annie De Poortere. Haar toenmalige man belt naar eigen zeggen naar het psychiatrisch ziekenhuis Sint-Camillus in Sint-Denijs-Westrem, om zijn vrouw te laten opnemen.

Opnieuw, want De Poortere verbleef de jaren voordien al verschillende keren in zo'n instelling. "Ze had periodes waarin ze depressief was", verklaarde haar zoon daarover later. Iets wat ook haar zus, Karina De Poortere, bevestigt. "Ze kampte met verslavingen, aan alcohol en medicatie. Dat maakte haar depressief."

Die zaterdagmiddag zou de vrouw echter niet worden binnengebracht. "Er was geen plaats, ze moest wachten tot maandag", zo zei haar man later. Maar enthousiast over het plan was ze niet. "Ze ging nooit graag binnen."

hij verlaat het huis, gaat om boodschappen en 's avonds naar het voetbal, zo zegt hij zelf. "Wanneer ik die avond thuiskwam, was het al donker. Ze was weg, net als de kleren die in de zetel lagen. Ik heb ze niet meer gezien." Verder: geen spoor. Haar identiteitskaart lag nog thuis, geld was er niet verdwenen, haar fiets stond nog op de plaats. 

De lokale politie start een onderzoek, maar volgens Annies zus gebeurde dat niet grondig. "Er werd zelfs geen opsporingsbericht verspreid. Eén klein zoekertje in de krant, zonder foto. Dat was alles."

De jaren gaan voorbij, maar van Annie geen enkel teken van leven. In maart 1999, zowat vijf jaar na haar verdwijning, lanceren haar man en zoon een oproep in het VTM-programma 'Oproep 2020'. Want er moet iéts gebeurd zijn. "Ik denk niet dat ze zélf is vertrokken", zei haar zoon in de uitzending. "Ze zou zeker met mij contact opnemen, als ze bij bewustzijn is."

Na de uitzending krijgt de politie naar verluidt een tip uit Spanje. De vrouw zou door Vlamingen zijn gezien in een café in Calpe, maar ook dat levert uiteindelijk geen doorbraak op. "In die piste heb ik nooit geloofd", zegt haar zus daarover vandaag. "Mijn zus was een beetje schuw, ik moest overal mee naartoe. Zij zou nooit op haar eentje naar Spanje gaan."

Op vraag van haar echtgenoot wordt de vrouw in 1999 "afwezig verklaard" door de rechtbank van Gent. Een "verklaring van afwezigheid" is een uitzonderlijke procedure, die na het vonnis van de rechtbank ingeschreven wordt in de registers van de burgerlijke stand en die vanaf dan dezelfde gevolgen heeft als een overlijden. Dat betekent dat bijvoorbeeld de erfenis verdeeld kan worden of het huwelijk ontbonden kan worden. 

Het onderzoek raakt ondertussen in het slop. De kans dat Annie ooit wordt gevonden, verkleint met de dag. "Je hoopt op antwoorden, maar hoe langer het duurt, hoe kleiner die hoop wordt", zegt haar zus. 

Tot afgelopen weekend, wanneer bij graafwerken in een tuin in Sint-Martens-Latem botresten worden gevonden in de grond. De politie, het parket, het labo en de Civiele Bescherming komen ter plaatse. En ook de Cel Vermiste Personen wordt ingelicht, want vrij snel wordt de link met de verdwijning van dertig jaar geleden gelegd. De tuin waar de lichaamsresten worden gevonden, grenst namelijk aan de tuin van de woning waar Annie De Poortere woonde op het moment van haar verdwijning. Tussen de twee tuinen is er trouwens ook geen omheining. 

Het is voorlopig nog niet 100 procent zeker dat het gevonden lichaam dat van Annie De Poortere is, daarvoor is het wachten op het DNA-onderzoek. Resultaten daarvan worden in de loop van deze week verwacht. Maar het parket zegt wel "aanwijzingen te hebben" dat het hier gaat om "een dame die verdween in 1994". Annie De Poortere, dus. 

Voorlopig wil het parket geen verdere informatie geven over de zaak. Het verdwijningsdossier van Annie De Poortere is volgens onze informatie ook nog niet gedigitaliseerd. Speurders zullen maandag het fysieke dossier gaan opvragen in het archief in Brussel. 

Al is het maar de vraag of ze dat dossier daar gaan vinden. "Enkele jaren geleden heb ik aan het gerecht gevraagd om het dossier in te kijken", zegt zus Karina. "Ik kreeg een brief terug met daarin de boodschap dat het dossier vernietigd is, bij de verhuizing van het parket naar een nieuw gebouw."

Of dat klopt, kan het parket voorlopig niet zeggen. Maar zelfs als het klopt, is dat volgens het gerecht niet per se een probleem. "Het is altijd mogelijk om zo'n dossier opnieuw samen te stellen", zo klinkt het. "De politie bewaart bijvoorbeeld kopieën van de processen-verbaal."

Hoe dan ook: de vragen over de verdwijning zijn met de mogelijke vondst van het lichaam niet verdwenen. In tegendeel. "Plots moeten we rekening houden met een misdrijf, als blijkt dat ze begraven is geweest", zegt haar zoon aan Het Laatste Nieuws. "We gaan nog enkele slapeloze nachten tegemoet, vrees ik."