Verwarring over het ‘recht op vergeten’

Het idee is nochtans nobel en legitiem. Nu moeten mensen die ooit zwaar ziek waren vaak een veel duurdere verzekeringspremie betalen, ook al zijn ze al jaren genezen. Het is dan ook allang een vraag van patiëntenverenigingen om aan dat onrecht iets te doen.

Minister van Consumentenzaken Kris Peeters (CD&V) wil nu naar Frans voorbeeld een zogenaamd ‘recht op vergeten’ in voeren. Mensen die genezen verklaard zijn of een ziekte hebben die onder controle is, zullen dat niet meer verplicht moeten zeggen aan de verzekeraar. Dat is vooral van belang voor het afsluiten van een schuldsaldoverzekering of een andere gezondheidsgerelateerde verzekering. 

Hoewel de aankondiging van minister Peeters applaus kreeg op alle banken, is het een dag later vooral verwarring die overheerst. Bij Assuralia, de beroepsvereniging van verzekeraars, geven ze aan dat zo’n regeling er weleens zou kunnen voor zorgen dat de premies voor iedereen de hoogte ingaan. “De verzekeraars gaan hun risico minder correct kunnen inschatten”, legt Wauthier Robyns, directeur pers en communicatie bij Assuralia, uit. “Als ze geen rekening meer mogen houden met een individueel risicokenmerk, dan gaan de verzekeraars de extra kosten die ze zullen hebben, spreiden over de hele portefeuille. En dan gaan de premies voor iedereen omhoog.”

Wat voorafging

“Het kan niet dat je tien jaar nadat je genezen verklaard bent, nog steeds geen verzekering kan afsluiten of een sterk verhoogde ‘bijpremie’ moet betalen.” Met dat statement zat minister van Consumentenzaken Kris Peeters (CD&V) de voorbije dagen volop in de media.

Tegen het eind van dit jaar wil hij dat ex-patiënten niet langer hogere premies moeten betalen als ze een verzekering afsluiten. Hij kreeg ervoor applaus van op vele banken. Zowel bij Kom op tegen Kanker als bij het Vlaams patiëntenplatform reageerden ze zeer verheugd. Zij zijn blij dat de minister een verzuchting die ze al lang hebben nu eindelijk wil aanpakken.  

Hoeveel precies, is moeilijk te zeggen, meent Robyns. Want dat hangt af van hoe de minister precies zijn plan wil uitvoeren en hoe groot de groep waarover het gaat precies is. “We kennen de details niet. Over welke ziektes gaat het precies? En hoelang moet een patiënt genezen zijn vooraleer hij in aanmerking komt?”

Bij Assuralia geven ze ook nog mee dat ze niet betrokken werden bij dit voorstel, wat bij andere regelingen altijd wel het geval was.

Niet doorgesproken

De verzekeraars blijken niet de enige die bij de aankondiging van de minister deze week uit de lucht kwamen vallen. Het voorstel werd niet doorgesproken binnen de regering. En ook niet met parlementsleden van de andere meerderheidspartijen noch zijn eigen partij. Niemand heeft teksten gezien, ook al kondigde minister Peeters aan dat de regeling tegen eind dit jaar van kracht moet worden.

Op zijn kabinet is te horen dat de minister dit zelf heeft beslist en dat de teksten op dit moment nog in aanmaak zijn. “Er wordt volop aan gewerkt door onze adviseurs en daarom kunnen we nog geen specificatie geven.”

Het lijkt er dus op dat de hele aankondiging van de minister wat voorbarig is. “Dit is pure communicatiepolitiek”, zegt Johan Klaps, verzekeringsexpert voor N-VA, die net als collega’s van de andere meerderheidspartijen wel benadrukt voor 100 procent achter het principe te staan. Maar het invoeren in de praktijk is geen sinecure, meent Klaps. “We zitten met heel wat vragen. Hoe wil hij concreet bepalen wie wel en wie niet in aanmerking komt? Wat bedoelt de minister bijvoorbeeld met een ziekte die onder controle is? Hoe ga je dat bepalen? We moeten hier absoluut vermijden dat we mensen blij maken met een dooie mus.”

Bij het Vlaams Patiëntenplatform proberen ze het vooral positief te blijven zien. “We vragen al vijftien jaar dat er iets gedaan wordt aan die grote ongelijkheid die een grote groep mensen treft. Nu is er eindelijk een doorbraak”, stelt directeur Ilse Weeghmans.

Al hoopt ook zij dat de mensen die nu hoop hebben gekregen niet ontgoocheld zullen worden. “Alles zal inderdaad afhangen van hoe het concreet wordt uitgewerkt. Het gaat om mensen bij wie de ziekte een afgesloten hoofdstuk is. Bij een deel van de kankers bijvoorbeeld is het bijna onmogelijk te zeggen dat de ziekte afgesloten is. En wat doe je met geestelijke problemen? Mensen die jaren geleden een depressie gehad hebben. Geldt het dan ook voor hen?”