Ex-man (71) spoorloos voor moordproces op Maasmechelse kleuterjuf

Jaren had Josée Widdershoven de vernederingen en losse handjes van echtgenoot Lei Beaumont geslikt. Tot ze in 1995 moegetergd haar koffers pakte en met dochters Céline en Désirée de deur van de echtelijke woning aan de Jagerslaan in Maasmechelen achter zich dichttrok. Het einde van haar lijdensweg zou dat niet betekenen voor de vroegere kleuterjuf: pas in 2006 werd de (vecht)scheiding uitgesproken en dan nog bleef de ruzie over de verdeling van het geld en de huizen aanslepen. In februari 2010 zou een rechter de knoop doorhakken, aldus de dagvaarding die net in de bus was gevallen. Maar dat moment zou Josée nooit halen.

Ze had geen recht op de huizen die hij van zijn ouders had gekregen en de som die zij wilde voor hun eigen woning vond Lei belachelijk hoog. Ook al was dat de schatting van de notaris zelf. “Ik schiet ze kapot”, vloekte hij na de zoveelste confrontatie. “Gewoon een gezegde, bij wijze van spreken...”

Kleinkinderen

Bang was Josée zonder twijfel geweest. Ook zijn eigen dochters hadden gebroken met vader, zijn kleinkinderen heeft hij daardoor nooit gezien. Wat maakte dat Lei nog een extra bron voor frustratie had gevonden. Opnieuw de schuld van die verdomde vrouw. Die hem ook op overspel had laten betrappen.

Het lichaam van zijn ex werd gevonden op 13 december 2009, aan de garage bij haar flat in Vucht. Zoals elke zondagavond was Josée met maatje Nelly een spuitwatertje gaan drinken in ijssalon ‘Het Pralientje’ op de Rijksweg. Financieel had haar vriendin het zwaar, beschreef Nelly, de dochters hielpen Josée overleven. “Ze zei altijd dat ze de verkoop van haar huis niet meer ging meemaken. Als het toch lukte, zou zij met haar deel de kinderen terugbetalen.”

Lei was die avond geen onderwerp geweest. Het ging over kinderen en kleinkinderen, de dingen van elke dag. Zonder te weten dat er iemand aan de overkant van diezelfde Rijksweg stond. “Aan het benzinestation bij de Colruyt. Om te tanken uiteraard”, was zijn uitleg. Niet om haar te bespioneren. Dat ze daar elke zondagavond kwam? “Dat kan ik niet weten, we zijn al 15 jaar uit elkaar.”

Geluidsdemper

Het was dochter Celine, toen 28 jaar, die haar moeder in de VW Golf zag liggen. Nadat ze ongerust had gebeld omdat Josée later dan gewoonlijk uitbleef. Het glas aan de bestuurderskant was verbrijzeld, het gezicht van de vrouw vol bloed. Een gebroken nek door slagen, was de eerste conclusie van de hulpdiensten. Achteraf zou blijken dat ze doodgeschoten is. Van dichtbij. Met de handen voor het gezicht om zich te beschermen. Minstens vier keer is gevuurd, maar toch heeft niemand in de flats iets gehoord. “Vader had een geweer”, weten de dochters. En een geluidsdemper, volgens anderen.

Onzin, vindt Lei Beaumont het zelf. Waarom zou hij zijn ex-vrouw iets aandoen? Hij was niet eens in het land, maar in de vakantiewoning van zijn broer in Frankrijk. Het is ook vanuit een telefooncel in de Provence dat hij naar de politie belt, om dan vrijwillig naar Tongeren terug te keren. Zijn geweer had hij ooit meegegeven met het huisvuil. Alleen het vizier was bijgehouden om naar de vogels en de eekhoorntjes te kijken. Dat hij meteen na aankomst in Frankrijk zijn auto had gestofzuigd? “Ik zit niet graag in een vieze auto, ik heb gewerkt als privéchauffeur.”

Jager

De kruitsporen in zijn auto? Van een bevriende Fransman die in de wagen had gezeten, omdat hij ook een Golf wilde kopen. “Ik was die dag gaan jagen”, getuigde de man. De speurders hebben er hun bedenkingen bij. Handje contantje, voor een alibi?

Ook het traject van en naar Frankrijk heeft hoeken en kanten. Heen doet Lei er een uur langer over dan gebruikelijk. “Door de sneeuw.” Op de terugweg houdt hij halt aan verschillende snelwegparkings, hij maakt zelfs rechtsomkeer in Bastogne en opnieuw in Sprimont. Om te plassen, wat te drinken, omdat de weg afgesloten was door een ongeval. “Ik heb een paar stommiteiten gedaan omdat ik vermoeid was door de lange reis.” Of wilde hij controleren dat het bewijsmateriaal veilig weggemoffeld was in de vuilnisbakken?

Vingertje

Waarom ze, in zijn ogen, vermoord is? Roofmoord was het niet want haar geld en gsm lagen nog netjes in de VW Golf. Vijanden had Josée niet. Dat blijven vrienden, buren, de dochters en zelfs kennissen van Beaumont herhalen. Hij is minder overtuigd, volgens haar ex had de lerares die wel gemaakt toen ze nog voor de klas stond. “Ook tegenover mij stond ze altijd klaar met haar vermanend vingertje.”

Of hij zelf dinsdag zal klaarstaan - als zijn assisenjury in Tongeren wordt uitgeloot - is erg twijfelachtig. De Nederlander zou vandaag in Zeeland leven en niet van plan zijn om de grens weer over te steken. Wat niet betekent dat het proces niet doorgaat. Vanaf vrijdag krijgt aanklager Patrick Boyen het woord, de komende twee weken volgen 54 getuigen. Als Beaumont niet opdaagt, kan de man bij verstek veroordeeld worden. Tekent hij verzet aan, moet de zaak helemaal overgedaan.