Duizend Woorden: 'Realiteit van een filmbeeld'
duizend woorden
Ze hebben hun slippers nog netjes uitgedaan, maar maakt dat eigenlijk nog uit in zo’n smerige omgeving?
Twee Jemenitische kinderen schuilen voor de regen in een kamp voor ontheemden in de noordelijke provincie Amran. In Nederland zouden kinderen wat trots zijn als ze zo hun eigen speelhut konden bouwen. Maar dit is geen hut om in te spelen, maar een nooddak boven je hoofd. De witte zakken – wat zou erin zitten? – lijken nog enige stevigheid te kunnen bieden. De blik van het meisje rechts op de foto heeft iets van ‘Sorry’, maar ook vragend: ‘Waarom maak je eigenlijk een foto? Hier is toch niets moois te zien?’ Het andere meisje heeft de handen in elkaar geslagen en lijkt gewillig te poseren. De handen en polsen zijn versierd met hennatatoeages en hun kleurige kleding was ooit mooi. Als je goed kijkt, zie je ook oude nagellak.
Deze tekenen van vergane verzorging vormen een schril contrast met de troosteloze omgeving. Als rijke westerling zou je bijna denken dat dit beeld het goed zou doen in een film. Hard is de realiteit, als je die even laat doordringen. Keihard.
