Vraag de volgende duizend mensen die je tegenkomt of Vlaanderen nood heeft aan nóg een talentenjacht, en de meerderheid zegt “nee”. Geef hen eens ongelijk, die meerderheid. Zelfs de vergeetput zit intussen overvol, als geklit haar in de afvoer. En de ether moet zichzelf schoon schrobben van alle muzikale middelmaat die haar richting uit komt geslingerd. Ook in de kijkcijfers worden zulke formats almaar meer de figuranten van het zendschema.

LEES OOK. 30 jaar na de Soundmixshow is winnares Bianca Boets weer op tv: “Ik zou nooit nog op een podium staan, dit is een eerbetoon aan mijn mama”

Wat doe je dan, als de verzadiging dreigt? Je tilt het naar een metaniveau, verzint nieuwe extravaganza’s en komt met de talentenjacht der talentenjachten. De kunde en vaardigheden zijn stilaan misschien op, maar niet als je ze recycleert in een comeback. Sing again brengt dan ook kandidaten uit 35 jaar VTM bijeen en laat hen strijden tegen elkaar in een soort Marvel Cinematic Universe, waarin de biotopen van onder meer Star academy, Belgium’s got talent en Idool elkaar raken. Maar in tegenstelling tot het recente broddelwerk van Marvel-films, is Sing again geen scharminkel.

LEES OOK.Onze chef media keek naar ‘Groeien & bloeien’: “Dan geurt het helemaal naar een voorstelling in de parochiezaal”

Er is enkel zang, dit keer. Geen vergeten polkadansers met houten been, geen hond die kwadraten blaft, geen turnclub die hard probeert om je te doen vergeten dat je het voorbije kwartier vier turnclubs zag. Dat lijkt aanvankelijk een manco, een rijk buffet aan onbenut potentieel, maar dat gevoel verdwijnt gauw. Na de splijtende binnenkomer met Esther Sels, die ooit als Janet Jackson de Soundmixshow won, neemt opgefriste nostalgie alle twijfel weg.

Pijn gedaan

Wat volgt is een stoet kandidaten uit de oude doos, van een getransformeerde Bert Voordeckers (The voice, 2012) over Michael Lanzo (Belgium’s got talent, 2013) tot Bianca Boets (Soundmixshow, 1994). Die zijn al bij al goed geconserveerd en vocaal min of meer ongeschonden – die engelenstem van Marjolein Acke! –, maar dat verbaast niet: het valt te begrijpen dat net zij de behoefte voelen om andermaal de schijnwerpers op te zoeken. Wie als oud-deelnemer verteerd door Bastos-sigaretten elke dag op de sofa zijn gefaalde carrière beweent, wil dat vermoedelijk niet in een publieke biecht gieten.

Een opvallend momentje stak in de passage van Luka Cruysberghs, die na The voice een oogwenk lang de zangeres was van Hooverphonic, tot Alex Callier anders besliste. “Heeft hij je pijn gedaan?”, wou jurylid Hadise weten. “De manier waarop heeft gepikt, ja. Maar ’t is fijn dat ik nu zelf kan schrijven”, antwoordde Luka. Ze toonde zich de grootste in dat conflict, nergens werd de gunfactor groter.

LEES OOK.Tv was een afgesloten hoofdstuk voor Nina De Man, maar voor ‘Sing again’ maakte ze een uitzondering: “Ik ging eigenlijk nee zeggen”

Zeker wie wat ouder is, vindt in Sing again een klein feest der herkenning. Eeuwigheidswaarde heeft het niet, maar het is een compromisloze tranche de vie, over hoe Het Leven eigenzinnig goochelt met richting, droom en ambitie. Met een extra plusje in de persoon van presentatrice Julie Van den Steen: ze maakt alle schermtijd beter. Alleen hoeft het programma niet zo nodig anderhalf uur – exclusief reclameblokken – te duren. Geen enkel programma, overigens. Tegen de tijd dat het is afgerond, waan je je in de comebackspecial van je eigen leven.