Direct naar artikelinhoud
Voetbal

Anderlecht-coach Hein Vanhaezebrouck keihard voor zijn ploeg na 1 op 6: "Met 10 tegen 11 lukt het niet"

Arslanagic zet Trebel van de bal. Na een goede start speelde de Fransman een zwakke tweede helft, Anderlecht ging mee de dieperik in.Beeld Photo News

Anderlecht gaf het weg. Door knullig verdedigen in de slotfase, maar ook door op te houden met voetballen na een uitstekend eerste halfuur. Hein Vanhaezebrouck kon er niet om lachen en eist meer van zijn spelers.

Anderlecht voetbalde 25 minuten zeer goed, en meer dan een uur zeer matig. Een beetje naar het beeld van vorige week in Olympia. "Dat kun je niet maken", foeterde Hein Vanhaezebrouck. Anderlecht doet denken aan de boomstammen in elk zichzelf respecterend pretpark. Eerst gaat het gestaag omhoog, waarna in één ruk het verval enorm groot is.

"Té veel spelers verliezen hun intensiteit en engagement", aldus Vanhaezebrouck. "Het begint bij één, dan nog één, en nog één, en op de duur lijdt de hele ploeg eronder en voetballen we niet meer. Dit is gewoon niet goed genoeg."

Antwerp kwam net als tegen Club Brugge terug van een achterstand. The Great Old is for real. Straks daalt Dieu er ook neer. In mei in hemdsmouwen naar de Bosuil, doe maar.

We zijn nog maar september en we maken ons nu al zorgen over Anderlecht. Het spijt ons in herhaling te moeten vallen, maar het is niet de schuld van de trainer. Najar was een revelatie in de driemansdefensie, Bakkali kan dus wél vanop de vleugel een tegenstander kapot spelen, de positie van Gerkens verraste Antwerp, maar vooral toonde het voetbal in de eerste 25 minuten de ingespeelde machine die een ploeg van Vanhaezebrouck kán zijn. Gerkens maakte 1-0, Dimata liet een tweede onbeholpen van zijn voet springen en voorts waren hij en Santini allebei niet scherp genoeg op de goede ballen in de box van een bedrijvige Bakkali.

Probleem Trebel?

Maar dan. Zoéf. De boomstam plofte naar omlaag. In Walibi is daar een reden voor: het is een spelletje. Maar bij Anderlecht zoekt Vanhaezebrouck zich suf naar de verklaring. "Je kunt tegen Antwerp niet met 10 tegen 11 spelen, waardoor je hun fysieke spel eigenlijk ondergaat."

Hein noemde geen namen, maar met eliminatie komen we wel ergens. "Ik vind het jammer voor mijn verdedigers Lawrence, Milic en Najar, want zij verdienden het om de nul te houden (...) Na de rust vonden zij op het middenveld geen oplossingen meer. (...) Bakkali heeft het fysiek nog lang uitgehouden. (...) Het is juist dat Santini en Dimata minder in de match zaten, al vond ik hun eerste halfuur best goed, maar zij zijn ook afhankelijk van wat achter hen gebeurt. De motor sloeg niet meer aan", vatte Hein samen. U hoeft geen Einstein te zijn om uit te komen bij het duo Trebel en Makarenko.

'Het is juist dat Santini en Dimata minder in de match zaten, maar zij zijn afhankelijk van wat achter hen gebeurt. De motor sloeg niet meer aan'
Hein Vanhaezebrouck, coach Anderlecht

Het zou bij de haren gegrepen zijn om Yevhen Makarenko aan te duiden als de aanleiding voor alle kwaad. Is er bijgevolg een probleem-Trebel? De Fransman die naar Belgische normen een maximumcontract kreeg, speelde net als in Brugge na rust te vaak de bal kwijt en was te slordig in zijn passing.

Vanhaezebrouck is een liefhebber van Trebel, maar zijn krediet is niet eindeloos. Collega-journalisten die Trebel ook van nabij volgden bij Standard, zien herkenbare patronen uit diens periode bij de Rouches. Zodra Trebel te groot wordt gemaakt, op het veld en in de cijfertjes in zijn contract, schat hij zijn kwaliteiten en gebreken niet meer juist in. De realiteit is niet te ontkennen: in Brugge en tegen Antwerp verloor Anderlecht de controle over de wedstrijd. Voor een stukje te wijten aan een gebrek aan kwaliteit, maar ook aan een tekort aan persoonlijkheid.

"Als iedereen beschikbaar is en de kern breder wordt, kan ik vervangen", aldus Vanhaezebrouck. "Vandaag wilde ik na een uur één, twee mensen naar de kant halen, maar dat kon niet, omdat met Najar en Bakkali twee risicopatiënten op het veld stonden waarvoor ik vervangers achter de hand moest houden."

In de wandelgangen zijn er spelers die dezer dagen graag laten vallen dat le fils du coach binnenkort wel weer in de ploeg zal komen. Over Sven Kums kan veel gezegd worden, maar niet dat hij een match uit handen geeft.