Ze werd in Loksbergen geboren als jongste in een gezin van 8 kinderen. Ze groeide op in de arme tijd, vlak na de Eerste Wereldoorlog, maar een tijd heel rijk aan menselijke warmte. Die tijd was de aanloop naar een heel intens leven als zuster en als onderwijskracht in het Brusselse. Na haar pensioen vond ze terug haar thuis in Loksbergen. Tot 2015 was ze hier thuis onder de kerktoren en zagen we haar zo vaak als lid van ons parochiaal zangkoor en later begeleidde ze het koor op het orgel. We zagen haar ook vaak onderweg naar mensen om haar steun en vriendschap te geven. Drie jaar geleden vond ze een nieuwe thuis in het rusthuis Sint-Lambertus' Buren in Zelem.Op zaterdag 1 juni keerde zuster Vanonckelen graag even terug naar haar vertrouwde parochiekerk om er God dank te zeggen voor die 100 mooie levensjaren. Het scenario werd geschreven, uitgevoerd, uitgezongen in samenwerking en met de inzet van onze priesters, diaken Stefan, de koster, de lectoren, het parochieteam, het zangkoor en de familie Vanonckelen. Proficiat voor de mooie teksten en de bijzondere muzikale verpakking. Buiten hadden we een stralende zon, de kerk baadde in het licht, de bloemen vertolkten de rijkdom van de natuur … en zuster Emma straalde! Wij weten niet precies wat er omgaat in haar hart, maar wij weten dat zij gelukkig kan terugblikken op wat zij deed en doorleefde 100 jaar lang. Na de viering werden we getrakteerd op een drankje en een hapje.