Bart De Wever (N-VA) rekent op ‘verpletterende nederlaag’ voor Vivaldi

Zondagmiddag. In een volgelopen Gentse Capitole weerklinkt de Vlaamse Leeuw. Het kiescongres van N-VA zit erop en de campagne kan nu écht beginnen. Voorzitter Bart De Wever zwaait met een bos gele bloemen zijn militanten toe.

Als laatste Vlaamse partij heeft N-VA zondag haar kiescongres gehouden en haar partijprogramma vastgelegd. Het confederalisme of een strenger migratiebeleid zijn in de Capitole niet veel meer dan een bijgedachte. In aanloop naar 9 juni kiest N-VA voluit voor het sociaal-economische. Of, in hun woorden, de centen van de hardwerkende Vlaming.

Anderhalf uur lang peperen de kopstukken van de partij hun achterban het nog eens goed in: de welvaart van de Vlaming staat op het spel bij de nakende stembusgang. Nergens ter wereld ligt de belastingdruk hoger – en toch staan de rekeningen van het land diep in het rood. Het is de Vlaming die voor de kosten zal opdraaien, waarschuwt De Wever.

Vivaldi is daarbij vanzelfsprekend kop van Jut. De zeven federale regeringspartijen hebben de voorbije jaren het land op de rand van de financiële afgrond gebracht, klinkt het. “Er zijn tal van partijen die nu de hemel beloven en met het oog op de verkiezingen opeens hun ware roeping terugvinden. Laat u geen blaasjes wijsmaken”, waarschuwt Vlaams minister van Financiën Matthias Diependaele. Een steek naar Open Vld en cd&v.

Gedaan

Los van het eigen programma is de inzet van de verkiezingen voor N-VA helder: een “verpletterende nederlaag” voor de federale coalitie. De Wever: “Gedaan met Vivaldi, gedaan met de hardwerkende Vlaming uit te persen en uit te lachen, gedaan met besturen zonder Vlaamse meerderheid.” Een belofte die in de zaal op een daverend applaus onthaald wordt.

Ook de socialisten van de PS moeten het – traditiegetrouw – ontgelden. Onder Vivaldi zijn er volgens De Wever zakkenvol geld gegaan naar mensen die niet werken: “Niet toevallig de grootste kiezersgroep van de Parti Socialiste.” En de werkende Vlaming staat nog meer miserie te wachten: “Onze studiedienst telde ruim 10 miljard aan nieuwe belastingen in hun programma. Toen ik dat voorlegde aan Magnette, lachte hij: het is een beetje meer. En hij deed niet eens een poging om tegen te spreken dat het noorden daarvan 70 tot 80 procent zal moeten betalen.”

“Het zijn zotten die werken”, citeerde De Wever Juul Kabas. De studiedienst van N-VA becijferde recentelijk dat mensen in een instapbaan financieel amper beter af zijn dan mensen die niet werken. Al deed hoogleraar Ive Marx, directeur van het Centrum voor Sociaal Beleid aan de UA, de berekeningen van N-VA af als “flauwekul. Werken brengt in veruit de meeste gevallen een pak meer op dan niet werken.”

Bergop

N-VA zet zich in de verkiezingsmarkt als het enige alternatief voor Vivaldi. Een stem op de extreme partijen – Vlaams Belang of PVDA – is louter een ‘“omweg naar Vivaldi 2”. Die partijen zullen na 9 juni toch niet federaal meebesturen. Enkel als N-VA groot genoeg is, kan er een nieuwe federale meerderheid gevormd worden. En die wil De Wever desnoods zelf leiden als premier.

Maar de N-VA-voorzitter beseft dat zijn partij in de peilingen niet meteen blaakt van vertrouwen. N-VA staat al geruime tijd op verlies tegenover de verkiezingen van 2019, die al een flinke teleurstelling waren. N-VA bloedt op haar rechterflank, waar ze voorbijgestoken is door Vlaams Belang. Die partij lijkt nu al de grote winnaar van de verkiezingen te zullen worden.

Voor N-VA is het “bergop fietsen”, aldus De Wever. Zijn partij is niet langer de grote spelverdeler in het noorden van het land. Een communautaire omwenteling lijkt daardoor hoe dan ook erg lastig.

De redenering van De Wever is altijd geweest dat N-VA meer dan 30 procent moet halen om een forse stap richting confederalisme te eisen. Dat doel is erg veraf. Afgaand op de peilingen zou N-VA nog iets meer dan 20 procent van de Vlamingen overtuigen. Daarmee blijft ze weliswaar een heel stuk groter dan de centrumpartijen cd&v, Vooruit en Open Vld.

Mahdi

Ook de concurrentie ziet dat N-VA in Vlaanderen niet meer almachtig is. In Het Nieuwsblad gaven Sammy Mahdi en Georges-Louis Bouchez, de voorzitters van cd&v en MR, dan ook aan dat ze na de verkiezingen samen de as van een nieuwe regering willen vormen. “Als wij met de christen­democraten en liberalen aan zet komen, zal N-VA moeten volgen”, aldus Bouchez.

Die samenwerking doet wat denken aan de entente tussen Wouter Beke en Charles Michel, die in 2014 ook al verklaarden de motor van de volgende regering te willen vormen. Dat leidde uiteindelijk tot een centrumrechtse regering mét N-VA. Ook nu zegt Bouchez: “Wij willen een zo centrumrechts mogelijke regering.” Maar in dat scenario gelooft De Wever niet. Hij ziet in een samenwerking cd&v-MR vooral het begin van vijf extra jaren Vivaldi.

De Wever heeft sowieso al langer dan vandaag geen goed woord over voor MR en haar voorzitter Bouchez. Op socio-economisch vlak liggen beide partijen dicht bij elkaar, maar volgens De Wever is dat maar schijn: MR doet zich dan wel centrumrechts voor, maar vaart met Vivaldi een veel te linkse koers, klinkt het.