Na ‘beste nederlaag van het jaar’ tegen Frankrijk zijn Löws dagen nog niet geteld

Het Duitse voetbalelftal verloor dinsdag van Frankrijk. En niemand had anders verwacht, na de knarsende afgang tegen Oranje afgelopen weekend. Speelde de Mannschaft tegen Frankrijk nog een keer zo belabberd, was het unanieme oordeel van alle Duitse media, moest dat het einde betekenen van de bondscoach, Joachim ‘Jogi’ Löw. Het Stade de France betrad Löw dan ook met een gezicht alsof hij iets verkeerd had gegeten tijdens het Laatste Avondmaal.

Maar het 2-1 verlies tegen de wereldkampioen bleek de meest hoopvolle pot die de Duitsers hebben gespeeld sinds het WK deze zomer verloren ging in fantasieloos tekentafelvoetbal en sfeerverlagende opstootjes rond de inmiddels ex-international Mesut Özil.

Het nationale humeur over de prestaties van de Mannschaft is altijd het best af te meten aan de kop die kort na een wedstrijd op de website van boulevardkrant Bild verschijnt. Zaterdag was dat bijvoorbeeld: ‘Nu is de maat vol, Jogi!’ en ‘Jogi’s horrorbalans.’ Maar toen Löw dinsdagavond, kort na de troostende omhelzing van de Franse bondscoach Didier Deschamps, een korte blik op zijn telefoon wierp, moet hij opgelucht adem hebben gehaald: ‘Das ist der richtige Weg, Jogi!’, kopte Bild. En boven de videosamenvatting: ‘De beste nederlaag van het jaar’. Bild doet niet aan ironie, dat is in deze context misschien goed om te weten.

Ook volgens de Welt en Der Spiegel had Löw met dit resultaat, en met deze ‘nieuwe mentaliteit’ op z’n minst tijd gekocht om te laten zien dat zijn dagen nog niet zijn geteld.

De reden voor deze sprank van optimisme is simpel, haast onrustbarend simpel: op het veld in Parijs stonden nu eens niet voornamelijk verbleekte vedettes die in 2014 wereldkampioen waren geworden, niet vooral fletse dertigers van Bayern München die de laatste tijd voetballen alsof ze hun gouden handdruk al op hun rekening hebben ontvangen.

Er stonden jonge spelers wier namen nog niet met het nationale shirt vergroeid zijn: Serge Gnabry (Bayern), Thilo Kehrer (Paris St.-Germain), Nico Schulz (Hoffenheim), Niklas Süle (Bayern München) en Leroy Sané (Manchester City), allemaal tussen de 21 en 24 jaar oud. Vooral de aanvallende middenvelder drong een aantal keer door de Franse verdediging, onstuimig en met bravoure, maar wist Lloris niet te passeren. Het enige Duitse doelpunt kwam van Toni Kroos, een van de overgebleven vedettes.

Voetbalkenners dringen al jaren aan op verjonging. Maar Löw bleef hardnekkig vertrouwen op zijn oude selectie, met vedettes als Jerome Boateng en Thomas Müller die in Parijs op de bank zaten.

Daarmee tekent zich een wat onfortuinlijke parallel af tussen het Duitse voetbal en de Duitse politiek. Joachim Löw is ruim twaalf jaar bondscoach, bijna net zo lang als Merkel bondskanselier is. Beiden lijken ze de macht pas uit handen te willen geven als ze ertoe worden gedwongen, maar met vernieuwing hebben ze evenveel moeite. Al lijkt Löw de stap nu te hebben genomen.

Maar tot de kwalificatie voor het EK in 2020 is dan ook nog een lange weg te gaan, concludeerde onder andere Die Zeit. Want verloren blijft verloren.