‘The Post’: Indiana Jones op de krantenredactie
Een stoffige krantenredactie wordt de spannendste plek ter wereld in het brandend actuele The Post. Met sprekend gemak puurt Steven Spielberg een razend entertainende thriller uit potentieel kurkdroge materie.
Met All the President’s Men maakte Alan Pakula in 1976 de moeder aller onderzoeksjournalistiekfilms, over het beruchte Watergate-schandaal. Nu zorgt Steven Spielberg voor een soort prequel met The Post. De film gaat nog wat verder terug in de tijd, naar het jaar 1971. Toen onthulde The New York Times dat president Nixon en zijn voorgangers het volk al jaren voorlogen over de oorlog in Vietnam. Maar de krant kreeg meteen het deksel op de neus: al na één voorpagina-artikel zorgde het Witte Huis ervoor dat de NYT geen letter meer mocht publiceren over de zogenaamde Pentagon Papers.
Enter hoofdredacteur Ben Bradlee (sappig vertolkt door Tom Hanks) en uitgeefster Katharine Graham (een verrassend ingetogen Meryl Streep) van The Washington Post: tot dan toe moesten ze aan de zijlijn toekijken hoe de NYT steevast met het heetste nieuws ging lopen, maar wanneer ook zij de Pentagon Papers in handen krijgen, zien ze hun kans schoon om a) eindelijk toonaangevend te worden en b) de democratie te verdedigen. Alleen zouden ze daarmee de toorn van de president, de aandeelhouders én de rechter over zich afroepen. Hoeft het gezegd dat Bradlee en Graham niet over één nacht ijs gingen? The Post volgt hun moeilijke beslissingsproces in al zijn juridische, morele en deontologische overwegingen.
Geboren entertainer
Zulke materie had natuurlijk een kurkdroge film kunnen opleveren, maar niet met een geboren entertainer als Steven Spielberg achter de camera. The Post – een film over kranten, kan het nog mínder 2018? – is een van de meest meeslepende thrillers die u dit jaar zal zien. Er is voor Spielberg duidelijk geen reden waarom journalistiek saaier zou moeten zijn dan de waaghalzerij van Indiana Jones, of de strijd voor de waarheid minder zenuwslopend dan de oorlogstaferelen in Saving Private Ryan.
'The Post' – een film over kranten, kan het nog mínder 2018? – is een van de meest meeslepende thrillers die u dit jaar zal zien
Het scenario is zo goed opgebouwd, en de regie zo efficiënt, dat je er bijna overheen zou kijken. Maar om dit soort complexe materie tot zo’n glasheldere vertelling te kneden, dat vraagt een enorm vakmanschap. De focus op Katharine Graham, die als vrouw in een mannenbastion langzaam maar zeker voor zichzelf leert opkomen, geeft de film bovendien een zachte, persoonlijke touch. Meryl Streep levert haar meest natuurlijke vertolking in jaren: ze spreekt aanvankelijk vooral met de bedachtzame stiltes tussen haar woorden, maar vindt gaandeweg haar stem.
Relevanter kan niet
De brandend actuele boodschap ligt er – zoals wel vaker bij Spielberg – soms wat dik op. Zo mag Sarah Paulson (als Ben Bradlees echtgenote) op een bepaald moment wel erg nadrukkelijk speechen over de rol van vrouwen in de maatschappij. Maar dat andere hete hangijzer – de botsing tussen macht en pers – behandelt Spielberg nagenoeg perfect. Terwijl je je rot amuseert, doet hij je nadenken over het belang van diepgravende en onafhankelijke journalistiek, die zich niet laat beïnvloeden door politieke druk of commerciële resultaten. Relevanter kan een film haast niet zijn.
Terwijl je je rot amuseert, doet Spielberg je nadenken over het belang van diepgravende en onafhankelijke journalistiek
Vanaf 24/01 in de bioscoop.