Niet overdreven geil of vrouwonvriendelijk: Maluma bewijst reggaeton een enorme dienst
Maak kennis met Maluma. De Colombiaanse popster heeft tientallen miljoenen volgers op social media, verkoopt wereldwijd arena's uit en staat zaterdag voor het eerst in België. Wij gingen alvast even kijken in Amsterdam.
Juan Luis Londoño Arias, oftewel Maluma, is geen bescheiden jongen. "Ik zat op een dieptepunt in mijn leven", vertrouwt Maluma zijn publiek toe, ergens halverwege zijn show in de Amsterdamse Ziggo Dome. "En toen schreef ik dit schitterende liedje." Waarna hij het smachtende Marinero inzet, en zichzelf voorstelt als een dolende schipper die eeuwig op zoek is naar liefde.
De reggaeton is natuurlijk ook geen genre dat gedijt bij discretie en verlegenheid. De Latijns-Amerikaanse dansmuziek is van de opgewonden soort, en de mannelijke reggaetonzangers warmen hun toch al niet onderkoelde lichamen het liefst aan een stuk of tien kronkelende vrouwenlijven tegelijk. Terwijl ze zingen over hun onvoorstelbare viriliteit. Maluma, de nieuwe Colombiaanse superster van de reggaeton, deed dat de afgelopen jaren zo enthousiast dat hij op de sociale media een paar feministische actiegroepen achter zich aan kreeg. Zijn teksten zouden te vrouwonvriendelijk zijn, en in het MeToo-tijdperk niet langer houdbaar.
Maluma kreeg de afgelopen jaren een paar feministische actiegroepen achter zich aan: zijn teksten zouden te vrouwonvriendelijk zijn, en in het MeToo-tijdperk niet langer houdbaar
Daar denkt Maluma’s publiek in Amsterdam - vooral vrouwen - uiteraard anders over. Of misschien moeten we weer eens constateren dat actiebereide twitteraars soms niet strijden voor het gelijk van de meerderheid.
Maar mogelijk hebben de terechte aantijgingen ook een regulerend effect gehad op Maluma, want zijn show is niet alleen uitzinnig vrolijk, maar bovendien nergens overdreven geil, laat staan vrouwonvriendelijk. Zijn eerste grote wereldtournee kan worden beschouwd als een charme-offensief.
Een zingend natuurtalent is Maluma niet, daar is zijn stem te alledaags voor. Maar hij wordt opgezweept door een batterij achtergrondzangers, waardoor de vocale mankementen aardig worden weggemoffeld. Zijn band speelt verrassend strak: de diepe, typerende bassen van de reggaeton dreunen mooi door de concerthal.
Een zingend natuurtalent is Maluma niet, maar hij wordt opgezweept door een batterij achtergrondzangers, waardoor de vocale mankementen aardig worden weggemoffeld
En het mooiste aan de Maluma-show: de zanger weet een enorme variëteit in het op het eerste gehoor toch wat eentonige reggaetonrepertoire aan te brengen. Hij laat croonende liefdesliedjes volgen door stampende danskrakers als 'Clandestino', die bovendien een fijne en eigentijdse hiphopvibe hebben.
Na iedere verkleedbeurt komt Maluma met nummers die bij zijn outfit passen. Als hij zijn haren losgooit en opkomt als een geoliede latinrocker, zet hij de wat ruigere Colombiaanse straatliedjes in, zoals het groovende 'Borro Cassette'. Verschijnt hij in een blauw trainingspak met capuchon, dan rapt hij zijn hiphopachtige 'Felices Los 4', dat halverwege ineens heel spectaculair transformeert tot razende salsa vol koperblazers en conga’s.
Maluma, zijn band en de acht onvermoeibare danseressen werken zich een slag in de rondte. Ze spelen ruim twee uur, en laten de Ziggo Dome dus avondvullend dansen. Dan kun je toch niet anders dan constateren dat Maluma het soms behoorlijk bekritiseerde genre van de reggaeton hier een enorme dienst heeft bewezen.
Maluma speelt op 29/9 in Paleis 12, Brussel. greenhousetalent.com