De nieuwste trends bij inbrekers: “Ze kunnen op elk moment van de dag of de nacht toeslaan”

Dit jaar heeft de federale gerechtelijke politie 34 onderzoeken naar rondtrekkende dadergroepen opgestart. “We hadden dit jaar niet alleen rondtrekkende groeperingen die seriematig woninginbraken pleegden maar bijvoorbeeld ook Litouwse bendes die gespecialiseerd zijn in de diefstal van luxevoertuigen of onderdelen zoals airbags”, zegt Herman Raskin. “Dan hadden we ook de zogenaamde Parkstadbende, een bende jonge Nederlanders die vooral in het Maasland toesloegen. Ze zijn multifunctioneel. Ze zijn niet vies van woninginbraken, maar zijn voornamelijk uit op voertuigen. Voor het plegen van dergelijke diefstallen maken ze gebruik van allerlei toestelletjes die ze via het internet in China bestellen.”

Wat valt er op als u de inbraken en de daders onder het vergrootglas legt?

“Dat inbraken niet alleen meer in de vooravond worden gepleegd, maar eigenlijk op elk moment van de dag of nacht. Rondtrekkers verplaatsen zich ook steeds meer in auto’s met Belgische kentekens of huren wagens om op dievenpad te trekken. Dat bemoeilijkt uiteraard het onderzoek omdat altijd andere wagens bij een inbraak opduiken. Een andere trend is de toename van de inbraken in appartementen. Het gaat veelal om daders met een Roma-achtergrond. Vaak ook vrouwen. In het onderzoek wordt veel aandacht besteed aan het sporenonderzoek. Regelmatig worden sporen van oren ontdekt. De daders leggen namelijk vaak een oor tegen een deur om te horen of er iemand in het appartement aanwezig is. Net als een vingerafdruk, is ook elk oor uniek. Het valt bovendien op dat de dadergroeperingen niet alleen uit Oost-Europa komen. Zo hadden we dit jaar een onderzoek waarbij een grote groep Colombianen was betrokken. De groepering werkte in wisselende samenstelling, niet alleen in Limburg maar ook elders.”

Wonen de leden van de bendes hier ook?

“Je moet een onderscheid maken tussen de plaatsen waar ze leven en wonen en de plaatsen waar ze toeslaan. Ze komen vaak uit Brussel, Schaarbeek, Etterbeek, Luik, Antwerpen of Charleroi. Limburg is voor dergelijke bendes een wingewest, maar onze provincie niet alleen. Er loopt op dit ogenblik een onderzoek naar een bende Albanezen aan wie 52 inbraken kan worden gelinkt, 19 in de politiezone Limburg Regio Hoofdstad en zes in de politiezone Carma, maar de helft dus buiten Limburg.”

Hoe begint u aan dergelijke onderzoeken?

“We hebben een dadergroepering van Albanezen kunnen ontmaskeren dankzij één inbraak in Wellen. Het onderzoek bestaat uit veel puzzelwerk. Als één buur iets heeft gezien, een deel van de nummerplaat bijvoorbeeld, of je hebt vingerafdrukken of andere sporen, dan heb je een aanknopingspunt en kan een link met andere feiten worden gelegd. Maar heb je helemaal niets, dan wordt het moeilijk en kan de ANPR-camera of de slimme camera een dankbaar instrument zijn. Je kan dan uitzoeken waar en wanneer een bepaald voertuig in een gemeente is geweest en dat dan eventueel linken aan een reeks inbraken.”

Meer slimme camera’s en het probleem is opgelost.

“Dergelijke camera’s zijn een zeer handig hulpmiddel. Maar het fenomeen van woninginbraken volledig uitroeien zullen ze nooit kunnen doen. De groeperingen vinden er wel iets anders op. Je merkt nu bijvoorbeeld al dat de daders hun telefoons uitzetten als ze op pad trekken. Aan telefonieonderzoek heeft de politie dan niets, maar de ANPR-camera blijft een dankbaar instrument in de strijd tegen de criminaliteit.”

DNA-onderzoek blijft ook belangrijk?

“Absoluut. En zeker de internationale uitwisseling van DNA-gegevens. Tot drie jaar geleden was dat enkel met Nederland en Frankrijk mogelijk. Sinds vorig jaar ook met Duitsland en Luxemburg. Dit jaar kwamen er Zweden en Oostenrijk bij. Zo hebben we een familiale dadergroepering in kaart kunnen brengen die hier en in andere landen toesloeg. Uit de nationale gegevens bleek dat ze in bepaalde jaren in ons land toesloegen, dan in Duitsland en Frankrijk en daarna terug in ons land.”

“Als je de nationale gegevens en die van de buurlanden kan samenbrengen, kom je vaker tot een identificatie van de daders. Als in Duitsland bijvoorbeeld DNA wordt afgenomen van een winkeldief kan dat voldoende zijn om iemand die hier een inbraak heeft gepleegd te identificeren. Uitwisselen van informatie maakt het voor de politie makkelijker: je kan enige structuur in een verhaal brengen en ook mededaders identificeren.”

Hoe weet u dat een inbraak door rondtrekkers is gepleegd?

“Een moeilijke vraag. Bij een inbraak weet je niet meteen of je met een rondtrekker te maken hebt of met een lokale dader. Wordt in een gemeente in eenzelfde nacht ingebroken in zes huizen, dan kan je ervan uitgaan dat er een structuur of organisatie achterzit. Of als er in de buurt een auto wordt teruggevonden die op een andere plaats gestolen werd. Anders is het bij één inbraak in een straat waarbij een schroevendraaier wordt gebruikt of een steen door een raam wordt gegooid.”

Hebben patrouilles en acties tegen woninginbraken wel nog zin?

“Zeker, zeker in deze periode van het jaar. Merkt een patrouille in een doodlopende straat in een woonwijk een auto met drie Albanezen op die inbrekersmateriaal bij zich hebben, dan treedt de politieploeg meteen in actie. De inzittenden worden meegenomen voor verhoor, ook al hebben ze nog geen enkele inbraak gepleegd. Het parket leidt hen op verdenking van bendevorming voor bij de onderzoeksrechter. Acties tegen woninginbraken hebben altijd nut: je moet de daders vatten voordat ze ergens kunnen toeslaan. Voor inbraken is er een nultolerantie en het is een absolute prioriteit bij het parket en de politiediensten.”