Boze renners wijzen organisatie met de vinger: "Tunnels waren niet verlicht. Waanzin"

"Levensgevaarlijk." Een beter woord had Lotto-Jumbo-renner Gijs Van Hoecke niet voor de laatste kilometers van de zevende etappe van de Giro d'Italia. De drie tunnels in de aanloop naar de finish in Praia a Mare waren pikzwart. Alsof hij met zijn ogen dicht aan het rijden was. Het klonk als een bijna-doodervaring. "Er was alleen een heel klein lichtpuntje te zien aan het einde van de tunnel."

Dat Van Hoecke zijn teamgenoot Danny van Poppel nog goed kon afzetten voor de massasprint was "een wonder", zei hij direct na de finish. Van Poppel werd vijfde. De Ier Sam Bennett (Bora-Hansgrohe) pakte de overwinning op de boulevard van Praia a Mare, een plaatsje in de wreef van de Italiaanse laars.

Onze landgenoot Van Hoecke was echt bang in de tunnels. "En dat heb ik niet vaak", zei hij met een trillende stem. Zijn taak als lead-out is er een voor waaghalzen, voor mannen zonder angst. Met snelheden van soms meer dan 60 kilometer per uur moet Van Hoecke een plek vooraan in het gedrang zien te veroveren. Dat gaat gepaard met geduw en getrek. Van Hoecke: "Maar dat doe ik dus veel liever dan door zo'n enge tunnel razen."

Ook Sunweb-kopman Tom Dumoulin wilde nog wel wat kwijt over de tunnels: "Die waren niet verlicht. Waanzin. Dit kan echt niet. Ook niet als we in Italië zijn."

Met de billen toe

"Ik heb mijn donkere bril afgezet. Zo kon ik toch nog wat zien", vertelde Jürgen Roelandts van BMC. "Ik zat voorin. We reden 70, 80 kilometer per uur. Het was koersen met de billen toe. Als één iemand een wiel raakte, lag er honderd man tegen de grond."

"Je zag even niets meer", zei Jens Debusschere, die zich net als Roelandts opmaakte voor een sprint en voorin aan het koersen was. "Ik heb ook mijn bril afgezet. Het was vertrouwen op de renner voor je. Ik zag nog net de rug van Adam Hansen. Ik moest echt hopen dat ik niet tegen zijn wiel reed. Zelfs dat kon ik niet zien. Het was gevaarlijk. Als je wat verder achterin koerste, moet het angstaanjagend zijn geweest."

Dit is de Giro en daarin is het altijd wel wat. "Maar een beetje licht in de tunnel steken had toch gemogen", zei Roelandts. "Ze hebben wel een poging gedaan. Er stonden van die grote geurkaarsen, één kaars om de twintig meter. Dat hielp echt niets, natuurlijk."

Als bij wonder liep het allemaal goed af. Roelandts sprintte naar de negende plaats en zijn schoonbroer Debusschere werd tiende. Roelandts: "Die clash heb ik toch gewonnen. Volgende week probeer ik het opnieuw."

Na 31 jaar Ierse zege

De dagzege ging niet naar Elia Viviani, winnaar van de tweede en derde Giro-rit, maar naar Sam Bennett. Het was van 1987 geleden dat een Ier nog een rit won in de Giro. Dat was toen Stephen Roche, die de Giro ook zou winnen.

"Als het inderdaad 31 jaar geleden is, dan bewijst dat maar hoe moeilijk het is om een etappe te winnen in de Giro", zei Bennett zichtbaar opgelucht. Hij zei dat hij nu zou slapen als een baby. Al zou het evengoed kunnen dat hij helemaal niet zou slapen.

Bennett is een sprinter die zijn plaats probeert af te dwingen tussen de andere grote sprinters. Dat lukte wonderwel in de derde rit van Parijs-Nice 2017, waar hij respectievelijk Kristoff, Degenkolb, Kittel, Matthews, Démare en Greipel vloerde. Gisteren legde hij dus Viviani over de knie.

Het sprintersveld in deze Ronde van Italië is niet van de allerbeste kwaliteit, maar aan de andere kant: het is toch de Giro. "Ik zal meer ontspannen koersen nu. En ik probeer meer dan deze ene ritzege uit de Giro te halen."

Ronde van Italië - rit 7

1. Sam Bennett (Ier)159.0km in 3u45:27

2. Elia Viviani (Ita)op 0:00

3. Niccolo Bonifazio (Ita)

Algemeen klassement

1. Simon Yates (GBr)1.087.2km in 26u31:30

2. Tom Dumoulin (Ned)op 0:16

3. Esteban Chaves (Col)0:26