‘En zo sterft Michel I echt’

Groen-voorzitter Meyrem Almaci © BELGA

De linkse oppositie ging niet mee in het verhaal van premier Michel, die steun zocht voor zijn minderheidsregering. PS en SP.A kondigden met steun van Groen een motie van wantrouwen aan, waarop de premier zijn ontslag aankondigde.

mg

‘Ten ondergegaan aan de ruzies en electorale berekening’, tweet Groen-voorzitter Meyrem Almaci. Ze legt de schuld bij N-VA. ‘Vakkundig opgeblazen door N-VA.’

Hier staat ingevoegde content uit een social media netwerk dat cookies wil schrijven of uitlezen. U heeft hiervoor geen toestemming gegeven.

Fractieleider van Groen Kristof Calvo geloofde niet dat Michel echt toenadering zocht naar de linkse partijen. ‘Als de eigen meerderheidspartijen hun premier meteen terugfluiten, hoe kan de oppositie dan geloven dat er een oprechte trendbreuk is?’, zei hij na een tweet van Gwendolyn Rutten (Open VLD).

Volgens John Crombez, de voorzitter van SP.A, is het risico op vervroegde verkiezingen veel kleiner geworden. ‘Het allerbelangrijkste is dat er nu geen stemming is geweest over het vertrouwen of het wantrouwen. Als de premier nu naar de koning gaat, kan de Kamer niet ontbonden worden. Dus op dit moment is het risico op vervroegde verkiezingen veel kleiner geworden. Het worden waarschijnlijk lopende zaken’, zegt Crombez.

‘We wilden hem nog één kans geven, maar hij heeft er anders over beslist', zei Meryame Kitir, fractieleider voor SP.A. Zij diende de motie van wantrouwen in. 'De motie is er gekomen nadat de premier weigerde om het vertrouwen te vragen van het parlement', aldus Kitir. 'Wij reageren op vier jaar centrumrechts beleid. Als men naar de hand van een oppositiepartij dingt, is het toch normaal dat wij garanties vragen? De regering gaat in lopende zaken, dat schept het voordeel van de duidelijkheid.'

PS-voorzitter Elio Di Rupo legt de schuld bij N-VA, maar wijst ook op de verklaringen van Open VLD-voorzitster Gwendolyn Rutten. Zij verklaarde dat haar partij niet akkoord kon gaan met een begroting van voorlopige twaalfden. Volgens Di Rupo was dat het moment waarop de regering de facto al niet meer bestond.