Direct naar artikelinhoud
Standpunt

Hoe vreedzaam de foto van Trump, Macron en hun boom ook lijkt, toch gaat er iets verontrustends van uit

Hoe vreedzaam de foto van Trump, Macron en hun boom ook lijkt, toch gaat er iets verontrustends van uit
Beeld Eva Beeusaert

Bart Eeckhout is opiniërend hoofdredacteur. 

Het is een beeld waar je naar kunt blijven kijken. De presidenten van de Verenigde Staten en Frankrijk planten samen een boompje in de tuin van het Witte Huis. Op de achtergrond kijken hun echtgenotes toe, galant en traditioneel dienstig op het tweede plan.

Het lijkt wel of deze figuren in dit decor zijn geknipt en geplakt. Zo absurd ziet het plaatje eruit.

Bij nader inzien zit de bevreemding niet in de vorm. Dat wereldleiders wel eens deelnemen aan een rare ceremonie of een gek ritueel is juist erg gewoon. Lintjes knippen, petjes opzetten, boompjes planten: het hoort bij de job van de machthebber als publiek figuur.

Het uitzonderlijke is dat ook Donald Trump zich een vooralsnog zeldzame keer heeft laten overtuigen om gewoon het ritueel vertoon te volgen. Juist door deze onnozeliteit te ondergaan gedraagt de wispelturige en voor geen script te vangen Amerikaanse president zich, welja, eventjes ‘presidentieel’.

Dat maakt dit beeld relevant. Wellicht is het geen toeval dat president Trump zich zo gedraagt, nu hij zijn Franse evenknie aan zijn zijde weet. Tussen beide leiders schijnt een zekere verstandhouding te groeien.

Trump en Macron planten een boompje in de tuin van Het Witte Huis, terwijl hun echtgenotes toekijken.Beeld Photo News

Of dat gretig in analyses verspreide beeld ook met de werkelijkheid strookt, valt lastig te achterhalen. Zeker is wel dat beide heren hun voordeel doen met die perceptie. Voor Trump biedt de uitgestoken, stevige hand van Emmanuel Macron de kans om te bewijzen dat hij niet die razende zonderling is die internationaal geïsoleerd raakt. Voor Macron biedt de gretige verwelkoming in Washington dan weer een opportuniteit om zijn gekneusde natie weer op het internationale voorplan te brengen.

President Macron toont zich opnieuw als de man die de trumpiaanse taal begrijpt en spreekt. De man die de beer, sussend en vleiend, weet te temmen

Met zijn bezoek aan de VS toont president Macron zich opnieuw als de man die de trumpiaanse taal begrijpt en spreekt. De man die de beer, sussend en vleiend, weet te temmen. Maar niemand kan uitsluiten dat die, door speciale aanklagers en media opgepookte beer straks toch niet gewoon gaat klauwen.

Hoe vreedzaam die ene foto ook toeschijnt, toch gaat er iets verontrustends vanuit. Als het klopt dat de Franse president met zijn gesus probeert om de VS toch aan boord te houden van het nucleaire akkoord met Iran, dan is dat niets om vrolijk van te worden. Dat een zo voor de globale stabiliteit essentieel akkoord afhankelijk is van hoe de muts van één wereldleider staat, is zelfs behoorlijk angstaanjagend.

De ‘breaking news’-cliffhangers uit Washington doen een soort gewenning ontstaan. Dat het uiteindelijk allemaal wel meevalt

De snelle opeenvolging van wisselende avonturen in het Witte Huis lijkt meer voer voor een soapfeuilleton dan voor internationale politiek. De ‘breaking news’-cliffhangers uit Washington doen een soort gewenning ontstaan. Dat het uiteindelijk allemaal wel meevalt. Maar intussen worden grote percelen binnen- en buitenlands beleid onttakeld. En of de beer ooit echt gaat razen, kan nog altijd niemand voorspellen noch uitsluiten.