Van Aert eerstdaags officieel van Jumbo-Visma

Vrijdag schouwt Jumbo in het hoofdkantoor van de Nederlandse supermarktketen in Veghel zijn troepen voor 2019. Of ook Van Aert daar zal opdraven, blijft een open vraag. De renner zelf gebaarde in Zonhoven van krommenaas. “Vrijdag? Veghel? Ik weet van niks, jom”, lachte hij wat geheimzinnig. “Dat jullie gunstige signalen opvingen? Ja, voilà. Zou kunnen...”

Even verderop straalde manager Jef Van den Bosch net iets te fel. “Dinsdag of woensdag zal er wellicht meer duidelijkheid zijn”, kon hij niet aan de verleiding weerstaan. Tot in Veghel dus, met andere woorden. “Dat is geen zekerheid. Maar hey, jongens, het komt allemaal wel in orde, hoor.”

Punten, komma’s, whatever waar het nog over gaat. Niets lijkt een definitieve deal in de weg te staan. Ook geen dreigend onheil voor de arbeidsrechtbank, blijkbaar. Drie maanden nadat Van Aert zich een hoop miserie op de hals haalde door zijn lopende contract met het Sniper Cycling Team van Nick Nuyens eenzijdig te verbreken, ligt een pakje met gouden strik onder de kerstboom - oef, eindelijk mentale rust. En kan de wereldkampioen veldrijden straks zijn personal coach Marc Lamberts en verzorger Wesley Theunis achterna. Door de poorten van het rijk waar hij zo graag naartoe wil: de UCI WorldTour. Een nieuwe, belangrijke stap in zijn carrière.

Eén team in dat rijk mag zich bij deze situatie voor het hoofd slaan. Want altijd had deze Wout van Aert in 2019 bij Lotto-Soudal moeten rijden. Bij de ploeg gaan ze er liever niet te diep op in. Begrijpelijk.

Contract voor twee jaar

Maar het verhaal gaat wel als een lopend vuurtje. Over de eenstemmigheid die er bestond, bij de sponsors. Het concrete bod. En het blinkend contract voor twee jaar, kaderend in een mooi project waarin ook de spurttandem Greipel-Ewan zijn plaats had. Een kans voor open doel, die het vorige bewind onder leiding van de inmiddels ontslagen CEO Paul De Geyter simpelweg ‘vergat’ te verzilveren. Te lang getalmd, te weinig daadkracht, geen stijl. Van Aert en zijn management haakten erop af. Net als André Greipel. “Rake klappen”, volgens een insider. Zó jammer.

Soit. Laat dát de zorg van Van Aert niet zijn. Die heeft genoeg katten te geselen. Sportief dan, vooral. Want... l’histoire se répète, na twee deugddoende stageweken in mildere Spaanse oorden. Wéér hinkte Van Aert in Antwerpen en Zonhoven ver achter Van der Poel aan. Wéér werd hij tweede, voor de tiende en elfde keer nu al dit seizoen. Je kon zijn prestaties niet eens slecht noemen. Dat deed Van Aert ook zelf niet. “Ik ben redelijk tevreden. Het liep zoals verwacht, na die stage. Al miste ik in Zonhoven misschien wat gezonde agressiviteit in die eerste ronden, waardoor ik na een flauwe start niet meteen posities terugwon. Maar anders: degelijk. Weliswaar op ruime afstand van Mathieu. (grijnst) Niks nieuws dus. Hij lijkt me nog altijd even goed als drie weken geleden.”

Vertrouwen intact

Toch blijft Van Aert geloven dat het tij kan keren. Dat deed het vorige winter tenslotte ook. “Ik reed nog een sterke tweede seizoenshelft, resulterend in de wereldtitel. Dat hoop ik nu opnieuw te doen. Voorwaarde is wel dat mijn conditie in stijgende lijn blijft gaan. Het vertrouwen is er alvast. Ik heb het gevoel dat ik me dit seizoen nog niet voor de volle 100 procent heb kunnen tonen. Dat ik meer tegen mezelf heb moeten knokken dan tegen de concurrentie. En bijgevolg ook niet het gewenste rendement heb kunnen halen. Er breekt nu een cruciale periode aan. Met achtereenvolgens Namen, Zolder, Loenhout, Bredene, Diegem. Ik kijk er naar uit!” Baal, op nieuwjaarsdag, en Brussel, op 6 januari, zullen het zonder Van Aert moeten stellen. Zijn eerste Belgische cross van het nieuwe jaar wordt het BK in Kruibeke.