Kniezen om de knie, dat is kort samengevat de rode draad doorheen Capiots onfortuinlijke seizoen. De ellende begon al in januari. Tijdens trainingstochten voelde Amaury pijnscheuten in de rechterknie. “Alsof ze met een mes in mijn knie staken”, omschreef hij zijn kwelling. In samenspraak met de ploegleiding werd zijn seizoenbegin opgeschort. De voorgeschreven rust leek te lonen. Capiot debuteerde met een veelbelovende vijfde plaats in de Clasica de Almeria. Het werd zijn enige lichtpunt dit seizoen. Na de Ruta del Sol verwees Sport Vlaanderen-Baloise hem door naar dokter Toon Claes in Herentals.

“Mijn vertrouwen in Toon Claes was groot. Maar achteraf bekeken, kan ik maar één zaak concluderen: dat hij half werk heeft afgeleverd”, haalt Amaury berustend de schouders op. “Na gesprekken met mijn ploegmaats Preben Van Hecke en Jarl Salomein, die ooit voor eenzelfde pijn waren behandeld, groeide bij mij het vermoeden dat ik last had van het itb frictie syndroom (het iliotibiale band frictie syndroom, ook wel lopersknie genoemd, is een wrijvingsletsel aan de buitenzijde van de knie door een pees, nvdr). Dokter Claes was echter vastberaden. Volgens hem had ik last van de plica in mijn rechterknie, die hij in maart dan ook operatief verwijderde. Maar dat was dus niet de boosdoener. Want bij mijn hervatting in de Ronde van Limburg kwam de stekende pijn na 150 kilometer koersen terug. Weer naar af. Ik wist meteen: deze medische blunder kost me een vol seizoen. (Stilte) Weet je, vergissen is menselijk. Wat mij stoort aan het hele verhaal is dat wanneer je naar een dokter trekt, je dan ook verwacht dat hij oor heeft voor de versie van de patiënt. Dat is niet gebeurd. Alaphilippe (de Franse springveer van Quick Step Floors, nvdr) heeft hij anders wel meteen geholpen. (Schamper lachje) Blijkbaar wordt er naar de woorden van een wereldtopper dus wél geluisterd”, merkt Capiot fijntjes op.

Dubbele knieoperatie

“Op de dag van het BK in Antwerpen had ik het erg moeilijk”, vertelt Capiot. “Ik vond het ondraaglijk om mijn collega’s te zien koersen. Al vanaf mijn negende ben ik competitief aan het koersen. Dan is niets zo irritant dan anderen je favoriete bezigheid te zien bedrijven. Toch bleef ik niet bij de pakken zitten. Ik reed het halve land rond om verhaal te gaan halen bij diverse specialisten. Uiteindelijk koos ik met mijn kinesist David Bombeke (ook de verzorger van Greg Van Avermaet, nvdr) voor de Antwerpse dokter Nick Jansen, die vooral bekend is in voetbalmiddens. Op 29 juni ging ik onder het mes. Eenmaal mijn rechterknie weer stabiel was, maakte ik een afspraak voor een gelijkaardige ingreep aan mijn linkerknie. Daaraan werd hetzelfde probleem vastgesteld, dus besloot ik die kant preventief te laten opereren. Dat gebeurde op 8 augustus. Mijn seizoen was toch al om zeep, dus kon ik maar beter beide knieën laten behandelen, niet? Intussen zit ik al aan 12.000 kilometer op de teller van de auto. Op drie maanden tijd! Dat is enorm, hè. Van constant op en af te rijden voor een ziekenhuisbezoek of een sessie bij de kine…”

Volgend seizoen

Momenteel beleeft Amaury lange dagen. “In juli kon ik me gelukkig drie weken focussen op de Tour. Indien er een dag geen koers op tv is, amuseer ik me wat met de Playstationconsole. Hoewel de Binck Bank Toer bijna voorbij mijn deur passeerde in Lanaken ben ik niet gaan kijken. Nu, ik kon ook niet. Ik ben de ploegmaats wel gaan opzoeken in Eurotel. Wat resulteerde in een lange, deugddoende dialoog met Preben Van Hecke en een kort gesprek met ploegleider Walter Planckaert.”

Als renner van Sport Vlaanderen-Baloise hoeft Capiot zich gelukkig niet te veel zorgen te maken om zijn toekomst. Die contractverlenging zal wel volgen eenmaal de portie pech achter de rug is.

“We zullen zien”, klinkt het verrassend voorzichtig. “Ik heb vanuit de ploeg nog geen signalen ontvangen dat ik kan blijven. Ik heb wel een afspraak met Walter dat hij zich na Putte-Kapellen zal buigen over mijn toekomst. Het zou mooi zijn als ik komend seizoen aan de zijde van mijn beste fietsmakker, Milan Menten, zou kunnen koersen. Iets waar ik toch stiekem naar uitkijk.”

Capiot focust zich dus al voluit op 2018? “Toch wel. Ik vermoed niet dat ik me dit seizoen nog honderd procent in orde zal voelen. En zolang dat gevoel niet terug is, koers ik niet. Donderdag moet ik op controle gaan. Dan weet ik of ik volgende week de trainingen mag hervatten. Volgend jaar wil ik nog eens volop investeren in mezelf om mijn grote droom te verwezenlijken: onderdak geraken bij een WorldTourteam. Het voordeel is… Ik heb de keerzijde van de medaille dit jaar uitgebreid kunnen bewonderen en weet nu wat het inhoudt om niet te kunnen koersen. Dat geeft extra veel motivatie om van volgend seizoen iets te maken.”