Lezersbrieven over seksisme: 'Ik ken geen vrouw die niet 'me too' kan zeggen'

En nu doorpakken
Dank jullie wel voor het plaatsen van de reactie van Jappe Claes op de openheid van Cat Smits. Alhoewel je iemand niet mag veroordelen zonder dat er een proces is geweest wijst alles er op dat de verhalen rond Jappe Claes waar zijn. In het boek van Anne van Veen, dochter van Herman van Veen, 'In een ander leven' is daarover ook te lezen. Deze meneer had als docent op 50 jarige leeftijd een affaire met de 20 jarige Anne. Hoe dan ook ongepast lijkt me.

Het weerwoord van Jappe in het artikel komt op mij over als kleutergedrag: zij was problematisch. De verhalen over de andere docenten spreken elkaar volledig tegen. Jappe zegt dat het hele docententeam haar van school wilde en Cat zegt dat de andere docenten het er niet mee eens waren. Ik hoop dat de docenten de ballen hebben om zich uit te spreken zodat de waarheid op tafel komt. Eens kijken of Jappe last van Alzheimer heeft gehad of niet! 

Ik zou zeggen laten we nu doorpakken. Ik heb zelf heel veel ervaringen in deze categorie, van relatief onschuldig tot zeer ernstig. Pas door dit hele gebeuren met Harvey Weinstein en wat dat losmaakt realiseer ik me dat we het met z'n allen als 'normaal' gedrag behandelen. In mijn omgeving is er bij rondvraag  geen enkele vrouw die niet me too kan zeggen.
Dat is echt heel verontrustend. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat dit a moment in time wordt waarin we wat dat aangaat een andere weg inslaan. Laat het een plek krijgen bij de opvoeding, laat het normaal worden dat we elkaar aanspreken op ongepast gedrag. Laten vrouwen die het overkomt zich durven uitspreken.
^{Caro Buiskool, BeeldBuis Grafische Vormgeving, Utrecht}

Misselijkmakend
Het zijn nu precies de misselijkmakende reacties als die van Jappe Claes die er voor zorgen dat er geen aangifte gedaan wordt. Want wat moet je dan sterk zijn. Zó vernederend!
^{B. Tiessen, Oude Tonge}

Paplepel
In het artikel #me too pleit pedagoog Daan Westerink terecht voor het beter opvoeden van jongens als middel tegen grensoverschrijdend gedrag tegenover vrouwen. Als beroepsopvoeder in het basisonderwijs moet ik helaas inbrengen dat het daarbij ontzettend mis kan gaan.

Ouders kunnen extreem vergoelijkend zijn bij seksueel getint grensoverschrijdend gedrag van hun kind, tegenover medeleerlingen en zelfs leerkrachten! Een vader van een handtastelijk jongetje kan zeggen:' Bij mij zit de hele buurt aan mijn billen, wat maakt het uit!' Een moeder maakte bezwaar tegen het woord betasten bij aanraken van borsten en zelfs geslacht van een leerkracht want: 'Dat klinkt zo seksueel, het is van een kind en dus maar onschuldig.'

Eén ouderpaar heeft het zelfs bestaan bij een schooldirectie fysiek contact tussen de leerkracht en hun zoon (groep 2) op te eisen, ondanks langdurig grensoverschrijdend gedrag want: 'Hij heeft het zo nodig!'
In al deze voorbeelden gaat het om hoger opgeleide witte tweeverdieners. 'Gewone' Nederlanders....

Jongens kunnen dus al heel vroeg belangrijke mannenlessen leren:
Les 1: Als je trek hebt in vrouwenvlees pak je het.
Les2: Als er nee wordt gezegd kun je dat gewoon negeren, dat heeft geen consequenties. (Vrouwen moeten niet zeuren.)
Les 3: De eigen behoefte staat centraal en gaat boven rechten en gevoelens van het slachtoffer. De wereld kan alleen maar leuker en veiliger worden voor vrouwen en meisjes, als wordt begonnen met het opvoeden van zonen. En dat mag met de paplepel ingegoten worden!
^{Maria Rademaker, leerkracht PO, Leiden}  

Ik had hem aan kunnen geven
Het was begin jaren 80 toen wij, mijn man, twee kleine kinderen en ik op vakantie gingen naar Lugano, waar we via 'Ouders van nu' een caravan hadden gehuurd. Het voordeel daarvan was dat er oppas was voor je kinderen en je dus wel eens  samen uit eten kon gaan ofzo. Verder waren er veel activiteiten, voor jong en oud.

Mijn man scheurde, door een potje voetbal, z'n enkelbanden en moest met de trein naar Nederland om geopereerd te worden. Omdat we nog een week te goed hadden, besloot ik te blijven, hij moest toch het ziekenhuis in. We hadden geregeld dat ik opgehaald zou worden door de ANWB, want met twee kinderen van 1 en 2 jaar durfde ik de terugreis met onze auto niet aan. Ik bleef dus achter en kreeg tot mijn verbazing tot twee keer toe mannen aan de deur, want ik zou wel alleen zijn! Ik wimpelde ze af.

Het gekste kwam toen de ANWB-man arriveerde. Ik was helemaal klaar om weg te gaan, maar nee, hij had een vliegreis achter de rug, helemaal naar Zwitserland en wilde pas de volgende dag gaan rijden. Hij stelde voor om bij mij in de caravan te overnachten... Nee dus. Toen vroeg hij of we samen uit eten konden gaan, ik dacht nou ja: wat kan me gebeuren in een restaurant en er was oppas voor de kinderen.

Voor dat we naar het restaurant gingen stelde hij voor om z'n hotelkamer te laten zien want die had een schitterend uitzicht, zijn bedoelingen waren niet mis te verstaan maar ik deed net alsof ik hem niet door had en zei dat ik honger had en wilde eten. In het restaurant kwam de aap uit de mouw, want hij had een slecht huwelijk en had gedacht dat zo'n vrouwtje dat niet zelf durfde te rijden wel te versieren zou zijn. Dat zei hij letterlijk, hoe dom ben je dan?

De reis verliep goed, er moest overnacht worden en weer stelde hij voor om samen een kamer te nemen met de smoes dat dat goedkoper zou zijn. Dat gebeurde uiteraard weer niet. Ik liet hem alle spullen, die we nodig hadden, uit de auto halen en op een gegeven ogenblik werd hij zo mak als een lam, deed alles wat ik hem opdroeg. Naarmate we de volgende dag de plaats van bestemming naderden, werd hij steeds formeler en toen ik hem naar het station bracht om terug te gaan naar Den Haag, stapte hij uit de auto en salueerde! Ik had hem aan kunnen geven maar was blij weer thuis te zijn.
^{Trudi Haselbarg-Weijs, Ugchelen}