Nerdy hiphop, Deense pop en een laatste Magnus: de 10 beste platen van de week

1. N*E*R*D - 'No-One Ever Really Dies'

N*E*R*D, de raprockband van Pharrell Williams, keert terug door De Grote Poort met zijn vijfde album No-One Ever Really Dies. Hadden we niet zien aankomen. Zeker niet omdat Nothing, hun vorige worp, erg middelmatig was. En waarom zou een hiphopmiljonair als Pharrell, die met 'Happy' een moderne popklassieker schreef, zich nog bekommeren om een nevenprojectje dat nooit écht naar waarde werd geschat door publiek en critici? Maar kijk, Williams is pisnijdig vanwege de toestand in de Westerse wereld (zie de opruiende videoclip van '1000') en gebruikt die woede om vlammende elektro-hiphop mee te maken. De gastbijdragen zijn stuk voor stuk uiterst geïnspireerd: Kendrick Lamar, Rihanna, Future, André 3000, ze genieten hoorbaar van hun performance. Best eens cool, zo'n verontwaardigde Pharrell. Meer van dat.

2. Vera - 'Good Job No Conversation'

Artiesten die u in 2018 in de gaten moet houden? Vera, zonder twijfel. Deze producer uit Kopenhagen zat al achter de knoppen bij dwarse popacts als MØ en Liss. Good Job No Conversation belicht zijn indrukwekkende productietalent en vlekkeloze popfeeling. Vederlichte elektronische beats, flamenco-gitaar, cheesy saxofoons, chillwave-synths en donzige, sexy zang dwarrelen elegant door elkaar op deze EP. Het kleinood zou een eerbetoon zijn aan de Caraïbische roman Wide Sargasso Sea van Jean Rhys, waarin nogal wat rum zou worden gedronken. Verklaart meteen de hypnotiserende roes die deze verrukkelijke alt.-pop ademt. 

3. Magnus - 'Best Of'

En toen was het plots afgelopen met Magnus. Het elektronische popproject van dEUS-frontman Tom Barman en technogod CJ Bolland trakteert ons nog op een ep'tje (het prima Look At Us Now), een afscheidstoernee die u niet mag missen én een best of-plaat. Laatstgenoemde toegeving serveert Belpopclassics zoals 'Summer's Here' en 'French Movies', het puntige 'Singing Man' (de versie met Mark Lanegan) en de ronduit briljante digi-funk van 'Jumpneedle', het bewijs dat blanke Belgen kunnen funken als de beesten.

4. Afriqua - 'Aleph EP'

Geraffineerde, onderkoelde huiskamertechno van de Berlijnse producer Afriqua (oftewel Adam Longman Parker), op het Belgische kwaliteitslabel R&S nog wel. Stuwend, minimalistisch, met knipoogjes naar het klassieke Detroit-spul: Aleph is er zowel voor retrofielen als voor fans van toekomstmuziek.

5. Robert Finley - 'Goin' Platinum!'

Dan Auerbach, de singersongwriter achter The Black Keys, flikt het 'm opnieuw met Goin' Platinum!, de tweede plaat van de obscure 63-jarige bluesman Robert Finley. Auerbach doet voor Finley wat hij in het verleden voor veteranen als Dr. John en Bombino deed: hij laat hem in een schurende, retrofuturistische productie schitteren. Finley's loeiende soulstem giert door de knus klaterende songs en de lekker stoffige ritmes grooven als in onversneden Stax-funk. 

6. Burnt Friedman - 'Anthology (1980 - 2017)'

De Duitse muzikant-elektronicagrootmeester Bernd Friedman (oftewel Burnt Friedman) bricoleert al bijna veertig jaar met synthpop, avantgarde, jazz, krautrock en experimentele elektronische muziek. Zijn projecten Nonplace Urban Field en Flanger kenden een gigantische cultsucces en zetten hem op de kaart als invloedrijk producer. Met de avant-popster David Sylvian richtte hij het fascinerende Nine Horses op. Tijd om al die pracht eens te bundelen: deze Anthology biedt een zeer bescheiden greep uit mans oeuvre. We kunnen u alleen maar aanraden om de integrale albums uit Friedmans catalogus te zoeken en binnenste buiten te keren.

7. BROCKHAMPTON - 'Saturation III'

Rappers die 2018 zullen kleuren? Probeer de boys van BROCKHAMPTON eens (yep, in hoofdletters, want het zijn zelfbewuste millennials). De Texaanse rapcrew noemt zichzelf een "boyband" en laat in het midden of dat ironisch bedoeld is. Het slotstuk van de Saturation-trilogie (deel 1 en 2 verschenen eerder dit jaar - herinner u de puike single 'Jello'!) scheert de hoogste toppen: heerlijke, feestelijke producties die tussen funk, r&b en swaggy downtempo-hiphop laveren, fantasierijke raps, soulvolle zanginterludia,... het kan niet op. Niet te versmaden.

8. Visible Cloaks - 'Lex EP'

Het uit het Amerikaanse Portland afkomstige duo Spencer Doran en Ryan Charlie weeft subtiel taalexperimenten door zijn glitchy ambient-elektronica. Met de hulp van vertaalsoftware creëren de heren een exotisch type futuristische bastaardtaal dat echoënd langsheen de fijngeslepen, glashelder resonerende digitale klanken kronkelt. Prachtig hoor, zij het fijnkost voor getrainde meerwaardezoekers.

9. Eminem - 'Revival'

Toegegeven, Revival is allesbehalve een hoogvlieger. Maar wie nieuwsgierig is naar de krenten in de pap, vist er vast het type vonkende Eminem-song uit dat de man twintig jaar geleden wereldberoemd maakte. De ziedende rapnummers 'Believe' en 'Chloraseptic', bijvoorbeeld, of het meedogenloze hoogtepunt 'Offended'. "Eminem is op z’n best als hij de glitter en de glamour uit zijn universum houdt", schreven we. In bovengenoemde tracks "raast hij en rolt hij, snauwt, blaast, prikkelt, dissecteert en keert hij het boeltje ondersteboven".

Lees hier onze recensie.

10. Leafs - 'Adventures EP'

De 16-jarige rapper Leafs is een held in zijn thuishaven Almere. Dankzij zijn gretig gestreamde ep Feals en een handvol viral-hits verovert hij langzaamaan heel Nederland. Dit getalenteerde kereltje vaart in het kielzog van Amerikaanse snelle jongens als Fetty Wap, D.R.A.M., Lil Uzi Vert en Lil Pump. Intrigerend aan Adventures is Leafs' vloeiende mengelmoes van Engels en Nederlands dat hier als een hip bastaardtaaltje overkomt.