Op zondagavond 4 februari keerde de beklaagde na zijn penitentiair verlof terug naar de gevangenis van Brugge. Tijdens een controle werd ontdekt dat D.V. 18,6 gram cannabis op zijn lichaam had geplakt. De man zat in die periode een gevangenisstraf uit voor belaging, maar was nog nooit veroordeeld voor drugsfeiten.

De beklaagde legde uit dat hij onder druk werd gezet door medegedetineerden, ook al had hij eerst geweigerd om mee te werken. Op de trein vanuit Antwerpen werd hij naar eigen zeggen aangesproken door “twee potige Afrikanen”. “In Sint-Niklaas of Lokeren kwamen ze bij mij zitten, ik was bang en had geen andere keuze.” Op het gehandicaptentoilet zou V. de drugs dan op zijn lichaam geplakt hebben. De verdediging vroeg de vrijspraak op basis van onweerstaanbare dwang.

De rechter oordeelde dat van onweerstaanbare drang geen sprake kon zijn. Er is immers geen enkel element dat het verhaal van de beklaagde kan bewijzen. Bovendien had hij sowieso de vrije keuze om het probleem op een andere manier op te lossen. D.V. werd veroordeeld tot zes maanden cel en 8.000 euro boete.