Niet alleen fans namen afscheid van Ruud Lubbers
Het publiek nam maandag in Rotterdam afscheid van oud-premier Lubbers.
Twee leden van de marechaussee salueren plechtig als mensen voor de kist halt houden om oud-premier Ruud Lubbers de laatste eer te bewijzen. Stemmige kerkmuziek klinkt door de Rotterdamse Laurentius- en Elisabethkathedraal waar het publiek maandag afscheid kon nemen van de CDA-politicus die vorige week op 78-jarige leeftijd overleed.
De gesloten witte kist staat rechts in de hoek van de kathedraal, omgeven door een woud van bloemenkransen. Die zijn afkomstig van familie, maar vooral van de vele collega’s met wie Lubbers heeft gewerkt. ‘In vriendschap’ staat bij de krans van de nog levende ‘leden van het kabinet-Den Uyl’, waarvan Lubbers in de jaren zeventig deel uitmaakte.
Voor de kist liggen op kussens twee onderscheidingen die hij als erkenning kreeg voor zijn verdiensten tijdens zijn lange politieke carrière: de Ridder-Grootkruis in de Orde van de Nederlandse Leeuw en de Four Freedoms Award van de Roosevelt Foundation. Lubbers leidde tussen 1982 tot 1994 drie kabinetten. Daarna had hij een hoge functie bij de VN.
'Mensen klaagden over zijn wollige taalgebruik, maar ik vond dat hij duidelijke principes had'
Integer
Hilda van Holten (65) was onder de indruk van de ambiance in de kerk. “Heel plechtig, goed passend bij de staatsman die hij was.” De in Israël geboren Van Holten kwam in 1983 met haar Nederlandse man in Nederland en bij de daarop volgende verkiezingen stemde zij op Lubbers. “Geen twijfel over mogelijk. Lubbers was de leider van dat moment, integer, hij stond ergens voor”.
Soms was Van Holten het niet met hem eens. “Ik denk dan aan zijn twijfels over de eenwording van Duitsland, waar ik volledig achter stond. Maar dat heb je bij elke politicus. Mensen klaagden over zijn wollige taalgebruik, maar ik vond dat hij duidelijke principes had. Het nieuws over zijn dood kwam als een schok, omdat ik niet wist dat hij ziek was.”
'Ik was het zelden met hem eens. Toch vind ik hem een groot staatsman die ik de laatste eer wilde bewijzen.'
Oneens
Schiedammer John Roelse (71) zegt dat hij nog nooit op Lubbers en het CDA heeft gestemd, maar dat hij niettemin geen seconde twijfelde over zijn komst naar de Laurentiuskathedraal. “Ik was het zelden met hem eens. Toch vind ik hem een groot staatsman die ik de laatste eer wilde bewijzen”, zegt hij buiten. “Hij heeft Nederland uit de crisis gehaald, dat moet ik toegeven.”
Roelse was blij dat hij in de kerk het condoleanceregister kon tekenen, waar het ’s middags nog niet druk was. “Ik heb de man nooit ontmoet, ik ken hem alleen van tv. Hij was sympathiek en ik ben hem dankbaar voor zijn inzet. Hij verdient een mooi afscheid.”
Dat vindt ook de Rotterdamse Michèle Sparreboom (42). Voor haar was Lubbers tijdens haar jeugd de vanzelfsprekende minister-president. “Ik was diep onder de indruk van de sfeer in de kerk. De marechaussees die de groet brengen, een oude man die op zijn knieën zat te bidden. Ik zag mensen van allerlei rangen en standen, die diversiteit is zo Rotterdams. Passend voor de grote Rotterdammer Lubbers.”
Lees ook de necrologie: Ruud Lubbers (1939-2018): de man van het onmogelijke compromis