‘Xander De Rycke houdt het voor bekeken’: de hilarische ergernissen van een naïeve kloot

“Wat een naïeve kloot ben ik toch.”

Xander De Rycke dacht dat Karen maakt een plaat een goed programma zou zijn. “Het maakproces van een plaat, dat kan toch interessant zijn?”

De Rycke zat ernaast. Karen maakt een plaat was een dieptepunt. En dat wil wat zeggen. Voor het derde jaar op rij fileert De Rycke het afgelopen tv-seizoen, en hoewel niet alles om van te huilen was – onder andere De dag krijgt van De Rycke een complimentje, ook al gebeurt dat in de vorm van een sarcastische mop – was er al bij al weinig om vrolijk van te worden. “Ge moogt mij een zaag vinden,” aldus de comedian, “maar een goede talkshow is niet zo moeilijk, ze.”

Waarna een specifieke aflevering van Van Gils en gasten haarfijn geanalyseerd wordt. Bottomline: “Niemand wil daar zijn.” Wij kunnen alleen maar besluiten dat we blij zijn dat wij onze dagelijkse afspraak met Lieven Van Gils hebben gemist. Dat Gert Late Night het tegenwoordig beter doet? Niets te maken met de kwaliteiten van Gert Verhulst, maar alles met de doodsreutel die Van Gils en gasten is.

De moppen van De Rycke zijn dus nog steeds scherp en nietsontziend, en bij sommige mediafiguren zal hij zich ook dit jaar niet populair maken. “Je vindt dit kort door de bocht? O, maar ik kan nog korter, hoor!”, dreigt hij. Toch is zijn kritiek nooit goedkoop, en altijd gefundeerd in een gevoel dat we allemaal kennen: ergernis. De grootste kwaliteit van Houdt het voor bekeken is dat het publiek op veel vlakken de ergernis van De Rycke deelt. Hij weet ze gewoon een stuk gevatter en vinniger te verwoorden dan de gemiddelde tv-kijker.

Herpes

De Rycke spaart overigens zichzelf ook niet. De vergelijking met Amerika, die hij in zijn vorige twee shows graag maakte, gaat voor tv niet echt op, geeft hij toe. En het zou behoorlijk hypocriet zijn om elk jaar om vernieuwing te vragen, zonder zelf te vernieuwen. Moppen over Niels Destadsbader en James Cooke vormen nog steeds een rode draad, maar in plaats van zender per zender en programma per programma te analyseren, kijkt De Rycke nu naar het grotere plaatje. Naar onze neiging om onze populaire programma’s eindeloos uit te melken, bijvoorbeeld. Zelfs de zaak-De Pauw wordt niet uit de weg gegaan: zonder de ernst van het onderwerp uit het oog te verliezen, ziet De Rycke de humor in de absurde ontwikkelingen van die hele affaire.

De voornaamste vernieuwing is echter dat film een veel groter aandeel krijgt dan vroeger. Opvallend, want het was “weer een slecht jaar”. Wat wil je, met films als Alleen Eline, een nieuwe De buurtpolitie en zelfs de “babastische” – God weet wat dat betekent – Baba Yega-film? Toch vermijdt De Rycke ook hier de val om elke film individueel af te breken. Niet dat de derde F.C. De Kampioenen echt gespáárd wordt – de films van Jan Verheyen zijn voor iedereen een dankbaar doelwit, en een comedian laat zo’n kans niet liggen. Maar De Rycke onderzoekt vooral waarom de mensen thuisblijven, en hoe de sector daaraan iets kan doen. “Ik ben niet meer aan het tegenwerken, ik ben aan het meewerken”, zegt hij. Om dan toch even aan te stippen dat er iets schort met het Vlaamse filmjournaal Cinevox, “de herpes van de Vlaamse film”.

Slaat de mediaconferencier te vaak op dezelfde nagel? Soms, misschien. Het grootste probleem met Houdt het voor bekeken is dat sommige doelwitten voorspelbaar zijn: dat Temptation Island ook dit jaar niet boven het niveau van de marginaliteit zou uitstijgen, wisten wij ook al zonder dat het ons van achter een spreekgestoelte werd verteld. Maar de mix van oprechte irritaties, scherpe inzichten en genadeloze grappen wordt elk jaar iets fijnzinniger. Houdt het voor bekeken heeft zijn houdbaarheidsdatum nog niet bereikt.

Op tournee tot 9/12.