Het is warm in Luik. In een hoekje van het stoffige festivalterrein verblindt een jonge vrouw de zon. Met haar stralende lach, haar fantastische afrokapsel en sproetjes op haar niet eens zo donkere huid. Het product van een blanke en een Afrikaanse ouder. We laten haar zien aan de hoofdscout van Rebel Management. Die twijfelt niet. “Héél mooi meisje. Maar niet wat we zoeken.”

Nou. Te ‘normaal’ mooi, zo blijkt. Niet erg groot. En dat ze uitgesproken rondingen heeft, is ook niet per se een plus. Mogelijk geen match met sommige merkencollecties die standaard één maat zijn.

Ziedaar een bijsluiter bij de activiteiten van Rebel Management in de modellenwereld. Klassieke schoonheden zijn niet wat ze zoeken. Geen perfectie zoals Claudia Schiffer of Naomi Campbell destijds. Of zoals het afromeisje vandaag.

“Modehuizen willen meer aansluiting met de echte wereld”, zegt JD Ankomah (31) – voluit Jordan – van Rebel Management. “Daarom gaan wij op zoek naar gewone jongens en meisjes, mét een feature, een uitgesproken kenmerk. Sommige van onze modellen hebben iets van een dier, anderen hebben een gabberlook. Je kan er een verhaal bij ­bedenken.”

Plots trekt Ankomah een spurtje tot bij een festivalganger. “Very Versace”, luidt het. Waarom? Dat blijft bedrijfsgeheim. Maar Ankomah wéét het, “omdat ik de smaak van de grote merken ­ondertussen goed ken.” En dan lacht hij hardop. “Ga je dit niet dikkenekkerig laten overkomen? Andere jongens of meisjes hebben zeker ook de capaciteiten om modellenwerk te doen, maar daarom willen de grote modehuizen hen niet noodzakelijk.”

Crapule de luxe

Dat Ankomah niet bluft, bewijst het klantenbestand van Rebel. Versace, Prada, Dior, Dries Van Noten, Calvin Klein… allemaal deden ze al een beroep op een model dat door Rebel gecontracteerd werd. Showboys, die zogenaamde high fashion showen op de catwalks van Londen of Milaan, of modellen die strálen in catalogi. Jongens die minstens 1 m 85 meten en bepaalde proporties hebben. Die zeker één trekje hebben waarnaar je blijft kijken. Die je hier op Les Ardentes zomaar tegen het lijf kan lopen.

“Festivals zijn prima plaatsen om te scouten, omdat jongens en meisjes uit zelfs de kleinste dorpjes er komen. En omdat je er kan zien of iemand persoonlijkheid heeft, hoe iemand praat of staat. Bovendien vind je in Wallonië vaak jongens die iets van een crapule hebben in hun uitstraling. Positief bedoeld, hé.” En Ankomah snelt weer weg. Volgende ­festivalganger in het vizier.

Rebel richt zich voornamelijk op jongens. “Om hen op hetzelfde niveau als vrouwelijke modellen te krijgen.” En omdat de mix van diverse culturen in ons land daartoe interessante kansen biedt.

Het was ook op een festival dat het verhaal van Rebel Management begon. Vijf jaar geleden stond Ankomah op Pukkelpop te brainstormen met een collega. Het anders doen! Aparte in plaats van klassieke schoonheid! Het idee werd een zusterbedrijf van modellenbureau ­Ulla, waarvoor beiden toen al werkten. Rebel werd geboren, thuis voor aparte koppen met uitvalsbasis Antwerpen. “De stad waar ik rond mijn vijftiende ging wonen”, ­aldus Ankomah, geboren in Ghana. “Ik was altijd al geobsedeerd door modellen en liet mijn toekomstbeeld als sociaal assistent varen.” Vandaag runt hij samen met die collega van op Pukkelpop een bureau dat zo’n zestig modellen in de aanbieding heeft, onder wie een 25-tal showboys.

Vandaag heeft Ankomah Alexandra mee voor een extra paar ogen en een mondje Frans. Ne bouge pas avec la bouche, zegt ze. Alexandra en JD hebben iemand gespot, en vragen de jongen niet te lachen als ze een foto nemen. “Met een neutrale houding zie je de gelaatstrekken het best.” Er volgt een fotootje in profiel, en een babbel waarbij de jongen uitgenodigd wordt voor een gesprek. “Als ze jonger zijn dan 18 vragen we er ook een ouder bij. En als ze al door een ander bureau ­benaderd zijn, laten we ze met rust.”

Hoe meer festivalgangers we aanspreken, hoe harder het opvalt dat ­velen onder hen al eerder benaderd zijn. De invloed van Instagram, zo blijkt. Modellenbureaus hebben vandaag veel makkelijker toegang tot nieuwe gezichten. En andere bureaus schuimen ook festivals af.

“Als we na dit festival één nieuw model onder contract hebben, zullen we content zijn”, klinkt het. Over geld hebben de scouts het liever niet, om de jongens en meisjes te laten focussen op waar het in de eerste plaats om gaat: een visueel verhaal vertellen voor een klant. Voor voltijdse modellen is het de bedoeling er een leven van te maken, dat is wel duidelijk. En model zijn is echt een voltijdse job, verzekert Ankomah. “Je verzorgen, gezond eten, sporten, het lopen op de catwalk aanleren, het hoort er allemaal bij. En vooral: presteren op het moment zelf. Dat vergt discipline. Model worden lukt niet door in de zetel te blijven liggen.”

Maar rondhangen op een festival kan wel een goeie aanzet zijn.