Op zoek naar het dorp achter de hit. Wij wilden wel eens weten of het echt zo leuk is in Zoutelande

Niets is beter dan met jou de kou trotseren

Er zijn mensen die naar warme landen emigreren

Maar we hebben geen geld in onze koude handen

Dus we gaan maar naar je ouders in Zoutelande, in Zoutelande

“Hebben we Zoutelande vandaag al gehad? Dat moeten we dan snel doen, want het is zooo’n grote hit.” Omroep Zeeland is één van de radiostations die Zoutelande van Bløf en Geike Arnaert grijs draaien sinds januari. Ongeveer zo grijs als de lucht boven het kerkplein van het Zeeuwse dorpje vandaag.

Het is tamelijk koud en we hebben geld voor één koffie in strandhotel Zoutelande. Opzichtig een defibrillator in de inkomhal, Duitsers aan de ontbijttafel. “Maar de jongste tijd ontvangen we toch ook meer Vlamingen”, zegt Tamara van de receptie. “Vorige week nog was er een koppel dat zei het liedje te hebben ­gehoord, en daarom hier was.” Als Tamara er de cijfers bij neemt, blijken sinds november 30 hotelgasten zich ­bekendgemaakt te hebben als Belg. Nou, dat valt wel mee met die overrompeling.

Eenzelfde verhaal bij eetcafés Royal en De Babbel. Vaker Belgen die over het liedje ­beginnen, maar daarom nog geen tsunami aan landgenoten. “Vlamingen komen hier al van vóór het liedje”, weet Bram Janse. Hij is naast zaakvoerder van De Babbel al 64 jaar Zoutelandenaar en ziet eruit alsof hij zijn muts ook draagt om te slapen. “Mijn opa had hier een van de eerste hotels. Na de oorlog is het toerisme toegenomen en vonden ook Vlamingen de weg. Omdat je nooit file hebt op weg naar hier, omdat je hier mooi op de dijk kan fietsen. En omdat je hier aan de kerk gratis kan parkeren.” De man lacht niet. Zijn dochter zegt dat ze ook de mannen van Bløf weleens in het dorp zag.

Het dorp, dat wordt van de Noordzee gescheiden door de omwalling die de hoge dijk is. Aan de binnenkant het kerkplein en een handvol horecazaken, aan de buitenkant strand. En dat mag gezien worden. Kilometerslang, en netjes. “En propere lucht om in te ademen”, zegt Marie-Lou. Ze is afkomstig van Düsseldorf, maar woont vijf maanden per jaar in Zoutelande voor haar bronchitis. Ze is 83.

En dan zitten we hier in het oude strandhuis

Wat je vertelt, houdt me nuchter en warm

Boven m’n hoofd zie ik de grijze wolken

Ik ben blij dat je hier bent, blij dat je hier bent

De burgemeester van Veere is blij dat ik hier ben. Vanop een duin kijkt hij uit over zijn deelgemeente. Eentje met amper 1.500 inwoners, maar wel trots op wat men “de Zeeuwse rivièra” noemt. “Omdat Zoutelande als enige zuidelijk ­gerichte strand van Nederland zo veel zon heeft, komen hier veel Duitsers”, luidt het. Rob van der Zwaag is de naam, christendemocratisch de kleur. “Voor veel Duitsers zijn wij de dichtste badplaats. In de zomer zijn ze met duizenden. Veel ouderen, maar ook gezinnen met kinderen. Speciaal voor alle rooms-katholieken onder hen hebben we hier in een wijk zelfs een kerk die niet protestants is.”

De kerk is klaar om ook straks weer Duitsers te ontvangen, op het strand verrijzen de eerste strandhuisjes. Vanaf maart worden ze opgebouwd, vanaf de paasvakantie worden ze bevolkt. Er zijn huisjes met plek voor twee stoelen en een tafel, huisjes met plaats om te slapen komen er ook. “Die kan je nu al niet meer boeken”, weet de burgemeester. “Elk jaar lang op voorhand volzet. Misschien maak je nog kans voor 2019.” Op voorwaarde dat je er meer dan 500 honderd euro per week voor wil betalen. Wil je een oud huisje in Zoutelande kopen, dan vind je er geen onder 120.000 euro. “En dan zijn ze vaak nog in gammele staat”, klinkt het bij vastgoedkantoor Adriaanse.

Romantisch doen zoals in het liedje is duur. Dan maar een strandwandeling, zoals Tessa vandaag doet. Met haar vriendinnen vormt ze een Vlaams uitstapclubje zestigers. “Ik ken het liedje, maar het is niet daardoor dat ik hier ben. Ik kwam hier vroeger al. Terugkomen nu ik gepensioneerd ben, is nostalgie. Het is hier rustig ook, niet zo vol­gebouwd als de Belgische kust.” Boven haar hoofd dreigt regen.

Niets is mooier dan met jou het land doorkruisen

Op mistroostige plekken je bij me te hebben

En te zien dat het goed is, zien dat we bruisen

En met vodka en met bokking, tussen reddingsbanden

De burgemeester wil Zoutelande niet mistroostig noemen, maar zegt dat het in de winter “een beetje mag bijkomen”. Hij is fan van Bløf, de band die zelf van Zeeland is en dankzij Zoutelande z’n carrière gereanimeerd zag.

Maar wie is eigenlijk verantwoordelijk voor dat succes? Wie verzon die tekst? Volgens Google is ­Peter Slager bassist en tekstschrijver van Bløf. In een interview zei hij: “Het tuinhuisje uit de Duitse versie heb ik naar het strand verplaatst, en dat bleek heel goed te werken.”

De Duitse versie? Getver. Niks poëzie of Zeeland, Zoutelande is een bewerking van een Duits lied. Van Frankfurt Oder, over de ­gelijknamige stad. De tekst is een letterlijke vertaling, met een strandhuis in plaats van een tuinhuis, en bokking in plaats van Bockwurst. Zelfs de clip lijkt op het Duitse origineel. Het dorpje én de hit, allebei hebben ze hun succes aan de Duitsers te danken.