Volgend jaar verwacht ik selfies van de burgemeester die trots de eerste cokemeester van Antwerpen voorstelt
Mark Coenen is columnist bij De Morgen.
Represent 2018: twee exemplaren van mijn in deze klimaattijden onverantwoord uitgebreide nageslacht wonen in de koekenstad. Medellín aan de Schelde. Ze doen niet aan yoga en snuiven enkel als ze verkouden zijn. Tenminste: daar ga ik van uit, ze gaan het niet – komt ’ie – aan mijn neus komen hangen.
Dat in tegenstelling tot hun stadsgenoten, die aan de coke zitten als was het snoepgoed. Wat het ook is, en het is minder verslavend dan de suiker in een doordeweekse frisdrank. Of de alcohol in een pint, of de nicotine in een sigaret: die zijn bij overgebruik minstens even slecht en dodelijk. Maar verklare wie kan, niet verboden. De nultolerantie geldt alleen voor boerka’s en coke. Dat hun vrolijk makend witgoed ook gedrenkt is in het bloed van arme cocaïneboeren zal de hippe gebruiker worst wezen.
Selectieve verontwaardiging is een drug.
Het is vechten tegen de cocaïnekaai. Net zoals de grote drooglegging in Amerika in de jaren 20 met een sisser afliep, is deze ‘war on drugs’ gedoemd te mislukken
Voorlopig nog geen reden tot paniek, want er stierven vorig jaar 650 mensen in het verkeer. Die cocaïneboys staat nog een grote inhaalbeweging te wachten voor ze de dodelijke efficiëntie van de gewone weggebruiker evenaren.
Toch zijn de laatste zes jaar kosten noch moeite gespaard om de invoer van cocaïne via de haven van Antwerpen te verminderen. Die kosten noch moeite brachten mee dat de invoer nog nooit zo groot was en Antwerpen met voorsprong de hoofdstad van de eeuwige sneeuw is. Hoeveelheid coke die in beslag is genomen: 41 ton. Hoeveel er écht wordt gesmokkeld: een veelvoud.
Ondertussen ontploften in Antwerpen de voorbije twee jaar 60 bommen en granaten, en is het volgens de specialisten wachten op de eerste burgerslachtoffers. Ik vind dat niet uit, het staat gewoon in de krant. Volhouden dat het huidige beleid werkt, zou dus een dichterlijke overdrijving zijn.
Het is vechten tegen de cocaïnekaai. Net zoals de grote drooglegging in Amerika in de jaren 20 met een sisser afliep, is deze war on drugs gedoemd te mislukken. De Al Capone van toen zijn nu cokedealers die, als ze zelf niet zoveel coke zouden snuiven en daardoor altijd wakker zouden zijn, slapend rijk zouden worden door de luxeverslaving van Antwerpen-Zuid en daarbuiten.
De bocht die men aan het nemen is met marihuana is een mogelijke oplossing: geleidelijke legalisering. Gecontroleerde teelt en verkoop ondermijnen de zwarte markt. Wie nu nog geen aandelen in de Canadese cannabisbusiness heeft, heeft niet goed opgelet.
De bocht die men aan het nemen is met marihuana is een mogelijke oplossing: geleidelijke legalisering
In plaats van foto’s van hun wintervakantie verwacht ik volgend jaar dus selfies van de burgemeester die trots de eerste cokemeester van de stad voorstelt, die in een grote serre aan het Groen Kwartier de beste coke ter wereld teelt. Die wordt vervolgens te koop aangeboden bij de toeristische dienst aan de Grote Markt. Cokelepeltje erbij. 21 procent btw daarbovenop.
Binnen een jaar is het probleem opgelost en de staatsschuld weg.
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
