© Margo Tilborghs
Zeepkistenrace blijkt niet zonder gevaar
Xi*Tings heeft gisteren voor het tweede jaar op rij een zeepkistenrace georganiseerd. Het spektakel kon rekenen op heel wat kijklustigen. Toch blijkt zo'n race niet zonder risico’s. Eén deelnemer ging over de kop en maakte een enorme smak.
Na het succes van vorig jaar organiseerde Xi*Tings gisteren voor de tweede keer zeepkistenrace. De helling van het viaduct aan het station in Essen is daarvoor een bijzonder geschikte locatie.
Met een zelfgemaakt voertuig konden de deelnemers naar beneden racen, met als eindstreep de Handelsstraat. Aan de start verschenen zestien teams, zowel volwassenen als kinderen. Ieder met een eigen creatie: stevig, minder stevig, robuust en vooral tot de verbeelding sprekende zeepkisten. Ooit al eens een rijdende hamburger gezien? Hier dus wel.
Pechvogel over de kop
Er waren dan ook prijzen in verschillende categorieën te winnen: de snelste, de langste, de rapste en de creatiefste. Maar ook een prijs voor de grootste pechvogel. En dat was zonder twijfel Rudy Verswyfel. Hij ging over kop met zijn zeepkist en maakte, bij het nemen van de schans, een crash om u tegen te zeggen. “Mijn zeepkist ging snel en voor ik het wist lag ik eronder. Alles doet nu zo’n beetje pijn, vooral mijn schouder en teen.” Maar Rudy blijft positief. “Het was intens maar het gaat wel”, zegt hij nog met een lach. “Ik ben ik goede handen en wordt hier prima verzorgd.”
Gebroken achterwiel
Kevin Nelen, Ben Neys, Gunter Goorden, Steven Vandermast en Dave Vanginderen maken deel uit van het Matroesjka’s Racing Team. “Toen we de editie van vorig jaar zagen, hebben we geen moment getwijfeld om dit jaar zelf ook deel te nemen”, zegt Kevin Nelen. “Het ontwerp van onze houten zeepkist hebben we samen gemaakt. Thierry Joris heeft ons geholpen bij de laswerken. Al bij al was het een toffe ervaring. Wel jammer, maar begrijpelijk na het over kop gaan van een medekandidaat, dat we de schans maar één keer hebben kunnen gebruiken. Misschien dat er volgend jaar gewerkt kan worden met een langer middenstuk zodat iedereen er veilig over geraakt.”
Het team eindigde op een vijfde plaats. “Daar zit het gebroken achterwiel voor iets tussen”, zegt Kevin. “Dankzij de hulp van Gino Van Dorst, een bereidwillige lasser, werd dit probleem toch nog opgelost. Zo waren we nog op tijd klaar om de laatste proef aan te vatten en te winnen.”
