Marcel Vanthilt heeft een annus horribilus achter de rug. “Mijn hond was al gestorven, mijn beste vriendin ook. Dan is mijn moeder, 95 jaar, ook nog gestorven. Op die leeftijd is dat oké. Ik heb haar nog gezien, we zijn nog een pannenkoek gaan eten enkele uren voor haar dood. Maar dan zei mijn echtgenote plots: ‘Sorry schat, ik voel het niet meer. Het is op.’ Dat was veel erger dan gewoon een donderslag. Ik ben er nu wel overheen, maar dat heeft wel een jaar geduurd.”

Vanthilt was al achttien jaar getrouwd en had de klap niet zien aankomen. “Je hebt twee leuke kinderen, en achttien jaar is niet niets”, legt hij uit. “Ik snap wel: als het op is, is het op. Maar dat is wel even slikken.”

Licht uit

Daar hield het rampjaar van Vanthilt helaas niet op. “De VRT had nog maar net gezegd: ‘Sorry, er zijn besparingen, zoveel programma’s maken als vroeger zit er niet meer in’. Ik vroeg me af: is er nog iets in het leven? Toen viel ik thuis van de trap.”

“Ik dacht dat ik dood was. Ik ben van de trap gegleden - zo’n wenteltrap van vier meter hoog. Eerst heb ik mijn hand gebroken; daar zit nu een ijzeren pin in. Onderweg ben ik twee keer tegen de trap gebotst. Ik ben tot stilstand gekomen, heb vier ribben gebroken en dan ben ik voorover gevallen met mijn hoofd op een ijzeren flightcase die daar stond. Toen is het licht uitgegaan en dacht ik even: ‘Dit is het. Marcel, je hebt tof geleefd.’ Maar het licht ging een kwartier later weer aan.”

Vanthilts nieuwe plaat ‘Cash cash’ werd een ode aan dat leven. “Het is een hevige plaat”, aldus de zanger en presentator. “Dat moest er even uit. Ik wil terug leven, ik wil doorgaan. Ik hou van het leven en ik wil nog veel dingen doen.”