Een jaar geleden kondigde de voorzitster op de Dag van de chronisch zieken aan dat Ziekenzorg voortaan Samana heette. De naam is in een jaar tijd goed ingeburgerd. Samana-Maaseik organiseerde op 10 oktober haar tweede dag van de chronisch zieken.

Vijf lange tafels, meer dan honderd aanwezigen die luisterden naar de boodschap die het thema 'Samen Doen' inhield. Samana wil met haar bestuur en haar leden respect opbrengen voor al wie beperkt is in zijn mogelijkheden en deze dag hun kracht in waardigheid vieren om kwetsbaarheid aan te kunnen en mensen erbij te laten horen. De bezinning beklemtoonde ook de begrippen respect en inzet, draagkracht voor elkaar en antwoorden vinden op levensvragen. Met de kleuren van de regenboog voelden de aanwezigen weer sterker de verbondenheid die zo groots kan ontstaan uit aandacht, luisteren, bereidheid. In ieder zijn of haar kleur hoeven mensen hun zwakheden niet te verbergen en leren ze ook van onmacht.

Er was de wens aanwezig om samen sterk met je echte kleur vooruit te gaan, op weg te gaan. Misschien ben jij wel de lang verwachte langs de weg? Misschien kun jij, met de hulp van anderen, de steen wegrollen naar menswaardigheid, de steen wegrollen om een gemeenschap tot leven te brengen? Dat is ook de kracht van Samana, samen doen. Niets is vanzelfsprekend, veel is een kans.

En toen was er Agnes Sorel-soep, volgde er konijn met groenten en kroketjes en eindigde het middageten met ijs. In de namiddag traden Tante en de engeltjes uit Kessenich op. Recht uit de hemel belandden ze in het parochiecentrum om de erfenis van tante te verdelen onder de aanwezigen. Hilarisch. In een tweede sketch toonden de 'engeltjes' wat besparingen in een rusthuis of zorgcentrum kunnen teweegbrengen. De kernleden-vrijwilligers staken daarna opnieuw de handen uit de mouwen om de zaal opgeruimd (in twee betekenissen) te kunnen afsluiten. Hun krachten bundelen gaf hen een gevoel van blijheid om bij Samana te horen.