Wielrenner Lars Daniels uit Herk-de-Stad zag het gezadelde paard lopen, zonder ruiter in de buurt. “Ik dacht: hoe los ik dit op? Want het paard bleef maar stormen, en als het dier het peloton in zou lopen of worden aangereden door de volgwagens, is de schade niet te overzien”, vertelt hij.

“Ik besloot om ernaast te gaan rijden om het paard wat gerust te stellen. Ik greep de teugels vast en ging zo hard mogelijk in de remmen, om het dier tot stilstand te brengen. Al snel kwam een politieagent op de moto mij zeggen dat hij wel zou overnemen, want ik moest natuurlijk zo snel mogelijk weer verder. Blijkbaar was de ruiter op dat moment ook al in aantocht, achterop bij een andere politiemotard.”

In de volgwagen klonk er appreciatie voor de jonge renner: “Hij kent er precies wel iets van. Proficiat aan die jongen.” Die indruk klopt ook. “Ik heb inderdaad wel wat ervaring met paarden. Als klein manneke ben ik groot geworden op een paardenmanege, en vandaag ga ik nog mee naar jumpings en heb ik wel wat vrienden die nog steeds vaak paardrijden”, vertelt Lars.

Het incident deed zich voor op minder dan 10 kilometer van de meet. Een goede uitslag kon de jonge renner dus wel vergeten. “Maar ik deed toch niet mee voor de prijzen. Het ging daar gelukkig net bergaf, en dankzij de volgwagens ben ik vlot weer kunnen aansluiten bij het peloton. Uiteindelijk ben ik dus samen met de rest van de groep kunnen binnenrijden”, zegt hij.

Het voorval doet denken aan de Strade Bianche Donne van vorig jaar. Ook toen kwam een paard in volle finale een van de beroemde Toscaanse grindwegen opgerend en liep het dier met hoge snelheid voor de ontsnapte Demi Vollering uit. In tegenstelling tot de Limburgse renner schreeuwde de Nederlandse het uit in een poging het weg te jagen.