“Als ik ooit weer met drugs begin, ben ik binnen de twee weken dood”

Het heeft lang gestormd in het hoofd van Jeroen Perceval, maar nu schijnt de zon. Professioneel beleeft hij een hoogtepunt: hij was te zien in Tabula rasa, Patser, 13 geboden en De dag en binnenkort doet hij mee in Over water en De bende van Jan de Lichte. En privé kan hij zich wentelen in gezinsgeluk. Niet moeilijk dat zijn muzikale project Kramer – toch vooral een beerput voor donkere gedachten – vier jaar lang in de kast bleef.

Jeroen Perceval: “Na mijn eerste plaat Droomt & waakt had ik andere dingen te doen. Tot de geniale producer Stijn Cole een tijd geleden vroeg om weer samen te werken. Dat ging vlot en voor we ‘t wisten, hadden we een plaat.”

Op de set ben jij een radertje in het geheel, als muzikant heb je alles zelf in de hand. Is dat leuker?

“Als acteur moet ik mij aan een verhaallijn houden. Als ik een advocaat vertolk, kan ik niet plots een poetsvrouw beginnen te spelen. (denkt na) Wauw, dat is een slechte vergelijking. (lacht) Als acteur kan ik alleszins niet vertellen wat ík wil. Als ik muziek maak of een scenario schrijf wel.”

Vijftien jaar geleden zat je op je dieptepunt, sindsdien ben je clean. Maar in Beestje zeg je: 'Misschien toch maar wat drugs nemen / Ik probeer het al jaren zonder / Maar een beetje sterven zou mij wat rust geven.'

“Dat gaat over de dieptepunten in mijn leven zonder drugs, de moeilijke momenten. Die komen gelukkig niet zoveel voor.”

Is de verleiding soms te groot?

"Nee, dan zou ik hier niet zitten. Als ik één keer weer met drugs begin, kun je mij vergeten. Ik ken nog mensen die na vijftien jaar zijn hervallen: die waren binnen de twee weken dood. Philip Seymour Hoffman bijvoorbeeld, die zich na twintig jaar weer op de heroïne stortte. Ik wil dat risico niet nemen."

Nog een zin uit Beestje die de aandacht trekt: ‘Ik ben niet zoals die ene die een shot zet in zijn penis.’

(grijnst) "Dat bestaat, hè. Sommige gasten hebben al op zoveel verschillende plekken een spuit gezet dat ze denken: we zullen het hier maar eens proberen."

Niet slim.

"Nee, maar kun je zeggen van een junkie dat hij slim is? Kijk naar mij.” (lacht luid)

Je bent dit jaar wel vader geworden.

“Ik heb al een pluskindje van 9 jaar, van mijn vriendin. Maar ik ben nu voor het eerst zelf vader geworden. Cézanne, heet ze."

Naar de schilder?

"Onder meer – die mens maakte mooie schilderijen – maar vooral omdat we het een heel mooie naam vonden."

Heeft het vaderschap je veranderd?

(spreidt zijn armen uit) "Het maakt mijn hart groter, het is een buitenproportionele, ongelooflijke liefde. Ik vind Cézanne een verrijking. Voor de rest doe ik nog altijd waar ik zin in heb. Ik heb niks moeten opgeven, en daar was ik, toen ik jonger was, wel bang voor. Ik mag mij gelukkig prijzen: ik heb een vriendin die heel veel doet.”

Ligt er meer druk op je schouders? Zoals je op Beestje duidelijk maakt, zit je nog altijd met demonen. Maar nu hangt er meer vanaf dan alleen je eigen leven.

"Dat is net goed. Ik leef niet meer alleen voor mijzelf. Ik moet ervoor zorgen dat dat wezentje goed opgroeit, dat ze veilig is. Zo is het makkelijk om oké te blijven."

Ik dacht dat je je johnny- fixatie kwijt was na D'Ardennen, maar nee: wie is de johnny uit 'Johnny de Pony'?

(lacht) "Ah, Johnny de Pony! Die huist in alle mannen: hij is de kerel die zijn eigen naam op de nummerplaat van zijn BMW heeft staan en zijn eigenwaarde meet aan het aantal vrouwtjes dat hij op zijn, euh, kerfstok heeft."

Schuilt er zo'n johnny in jou?

"Zeker. Maar ik heb 'm onder controle.” (lacht)

En in Flip Kowlier, die je wist te strikken voor dat nummer?

"Nee, helemaal niet. (blaast) Flip is trouwens een toprapper, hè. Hij kwam binnen in de studio, deed één take en alles stond erop. Ik kende ’m een beetje, omdat ik tegenwoordig in het Gentse woon. Op een bepaald moment heb ik hem gewoon aangeschreven: 'Wil je samen iets doen?' Ik durfde dat, want ik had gehoord dat hij mijn vorige plaat wel oké vond.” (lacht)

Kon je hem ook verstaan?

"Moeilijk! (lacht luid en richt zich tot de recorder) Ja, Flip, uw articulatie kan wel beter. Ik weet ook niet of hij mij verstond. Als wij samen een koffie gaan drinken, gaat onze conversatie meestal zo: 'Watte?' - 'Watte?' (lacht) En op den duur knikken we zonder elkaar ooit begrepen te hebben. Misschien dat we daarom zo goed overeenkomen."

Nog een andere topnaam die meedoet, in 'Selfie': CJ Bolland.

"Ik kwam CJ regelmatig tegen in Antwerpen en we bleken fan te zijn van elkaars werk. Ik zei dat het mijn droom was om ooit eens iets te maken rond het nummer 'The First Rebirth' van Jones & Stephenson. Toen bleek Jones – Frank Sels – een maat van CJ te zijn én fan van D'Ardennen! In de Waagnatie in Antwerpen heeft hij op het feest rond 20 jaar Bonzai Records zelfs zijn set afgesloten met 'Selfie'. Dat is een éér."

Die invloed van beats en botsauto's, mag dat eigenlijk wel in de hiphop?

"In mijn tienerjaren niet. Als je hiphop was, dan mocht je niet naar pakweg Club X in Wuustwezel. Maar wij deden het toch. (lacht) Er was vroeger een radiozender, Channel X, die constant van die boem-boem-boem speelde, en dan waren wij daarop aan het flashen.

"Voor de jongere generatie maakt het allemaal geen hol uit. En ik vind het logisch dat ik met het geboenk van mijn jeugd aan de slag ga. Amerikaanse rappers samplen ook muziek uit hun erfgoed, funkplaten van James Brown en zo."

Ik weet dat je houdt van A Tribe Called Quest en Wu-Tang Clan, maar welke rapper bewonder je het meest?

"Q-Tip is echt goed. Common ook. Die mannen stralen positiviteit uit, daar hou ik van. De laatste tijd kun je niet om Kendrick Lamar heen, die is tekstueel niet normaal. En qua techniek is Eminem buitenaards, alleen vind ik zijn muziek de laatste tijd bagger. What the fuck is er met hem gebeurd?” (lacht)

Nog even over je acteercarrière: hoe komt het eigenlijk dat jij zelden of nooit lijkt op te duiken in slechte projecten?

"Ik probeer kritisch te zijn, ik doe enkel waar mijn hart sneller van gaat slaan. Maar er zijn ook dingen geweest die tegenvielen, soms moet je dingen aanvaarden voor het geld. Dit blijft België: als ik pakweg in Engeland een film had gemaakt zoals Rundskop of D'Ardennen, kon ik daar dertig jaar van leven. Hier ben je er hoogstens een jaar mee zoet. Anders zou ik nog selectiever zijn."

In de drie series waarin je dit jaar te zien bent, speelde je achtereenvolgens iemand die een verkeersongeval veroorzaakt dat een kind doodt (Tabula rasa), iemand die een verkeersongeval veroorzaakt dat een vrouw in coma doet belanden (13 geboden), en iemand die in een coma belandt (Over water).

(lacht luid) "Karma! Ik móést uiteindelijk wel zelf in een coma belanden!"

Is Kramer, tot slot, nu belangrijker dan je acteerprojecten?

"Het ligt me misschien nog nauwer aan het hart omdat het helemaal van mij is. (denkt) Nee, bepaalde rollen zijn even belangrijk. Het vloeit in elkaar over, het is een andere manier van vertellen. En ik vertel nu eenmaal graag."

Beestje is uit bij Cole Park Records. Kramer speelt op 7 december in De Studio in Antwerpen.

_{© Humo}