Een ijshockeytraining in een sporthal in Stockholm, Zweden. Onverdroten gaat de vierjarige springer spaniel op haar doel af: sporttassen en -kledij van sporters. Dan blijft het beest stilstaan bij een tas en begint verwoed te snuffelen. De tas wordt opengemaakt en er valt een flacon met een dopingmiddel uit. Oefening geslaagd. Zo ziet een doordeweekse training van Molly eruit. Het dier is eigendom van en in dienst bij de Zweedse antidopingfederatie. “Molly wordt getraind op ­dezelfde manier zoals honden op luchthavens worden getraind om drugs op te sporen”, zegt Michael Sjöö. “Molly heeft een half jaar stage gelopen bij douanehonden. We hebben haar daar geleerd welke producten ze moet opsporen.” Sjöö is dokter gespecialiseerd in luchthavengeneeskunde – de keuring van en medische behandelingen voor piloten en ander luchtvaartpersoneel – en is in bijberoep ook dopingcontroleur voor de Zweedse antidopingfederatie. Ook zijn vrouw is dopingcontroleur. Molly woont bij het echtpaar in. “Molly kan doping in poeder- of in pilletjesvorm en zelfs verzegelde flesjes met vloeistoffen (zoals bijvoorbeeld epo of groeihormoon, nvdr.) opsporen. Dopingproducten als testosteron, steroïden en nog veel meer, zijn door Molly allemaal terug te vinden.”

In de praktijk gaat het zo: onaangekondigd valt Molly met haar begeleider binnen tijdens sportevenementen of trainingen van sporters. Ze gaan de kleedkamers binnen en laten Molly haar werk doen: in kleerkastjes, sporttassen… Als Molly iets ontdekt, wordt de sporters gevraagd om de locker of tas te openen – zelf mogen de dopingcontroleurs de tassen niet openmaken. “Maar of ze nu weigeren of meewerken om hun spullen te tonen, sowieso wordt een dopingtest, soms een urinetest, soms ook een bloedtest, afgenomen.”

Het beest beperkt zich niet tot ijshockeywedstrijden, maar is ook actief in de wielersport, powerlifting, gewichtheffen, zwemmen, atletiek en American football.

“Het maakt niet uit welke sport. Molly is getraind en stoort zich niet aan verschillende geluiden en andere mogelijk storende omgevingsfactoren.”

Sjöö beseft ook wel dat Molly niet hét superwapen in de dopingstrijd is. “Maar als we al één sporter kunnen overhalen om geen doping te nemen uit schrik omdat we kunnen opdagen met Molly, is dat al een succes. Natuurlijk zijn er urine- en bloedcontroles, maar we hebben ook andere dingen nodig, we moeten ook nog iets anders proberen te vinden, zoals Molly dus.”