Jordan maakte het rugnummer 23 populair door zijn combinatie van atletisch vermogen, winnaarsmentaliteit en charisma. ‘Be Like Mike’ werd een levensstijl want iedereen wilde Jordan zijn. Na drie opeenvolgende triomfen met zijn Chicago Bulls vond Jordan het in 1993 echter genoeg geweest. MJ vond niet genoeg uitdaging meer in de NBA en de dood van zijn vader in juli was een verzwarende factor voor zijn eerste pensioen.

Vier maanden later tekende hij een contract bij het opleidingsteam van baseballclub Chicago White Sox. Een groot succes werd die passage echter niet en in maart 1995 keerde MJ terug naar de NBA. Op 18 maart stuurde hij een persbericht de wereld in met de legendarische woorden “I’m back”. Een dag later trad hij met de Bulls aan tegen de Indiana Pacers van Reggie Miller.

Jordan speelde niet met zijn nummer 23 want de Bulls hadden dat rugnummer geschrapt als eerbetoon aan de beste basketter ooit. MJ trad daarom aan met nummer 45, waarmee zijn oudere broer speelde tijdens diens jeugdjaren. Jordan miste zijn eerste zes schoten maar scoorde uiteindelijk negentien punten, zes rebounds, zes assists en drie steals. De Bulls verloren de partij wel met 103-96.

Vier wedstrijden later vond Jordan zijn allerbeste vorm terug. In het legendarische Madison Square Garden scoorde MJ liefst 55 punten tegen de New York Knicks. Een prestatie die al snel bekend kwam te staan als de “Double-Nickel”.