Erik Vlaminck stelt roman voor in ziekenhuiskamer

Sterrenzaken, fabriekshallen, bibliotheken, theaters: het is maar een haastige greep uit de lange lijst van locaties waar boekvoorstellingen plaatsvinden. Een ziekenhuiskamer ligt veel minder voor de hand, maar voor de 64-jarige auteur was die keuze vanzelfsprekend. Zijn nieuwste boek is namelijk een lange conversatie tussen twee patiënten, die per toeval in dezelfde kamer terechtkwamen.

Erik Vlaminck en acteur Hans Van Cauwenberghe (voor de soapliefhebbers: vijf jaar Willy De Clippeleire en heel even George in ‘Familie’) namen plaats in een bed en speelden een stukje uit het boek. “Ik ben blij dat ik transporteur ben geworden en geen uroloog. Met je vinger in het gat van een wildvreemde zitten om aan zijn prostaat te voelen, ik mag er niet aan denken”, begon Van Cauwenberghe, die de praatzieke patiënt vertolkte. Zijn naam wordt pas op de voorlaatste pagina genoemd.

Foefelaars

“Omdat hij alleman kan zijn”, verduidelijkt Erik Vlaminck. “Het gaat om een fictief personage, een man zoals iedereen er wel één kent. Hij is een gepensioneerde trucker, die dieren vervoerde en over alles en iedereen klaagt. Hij vindt dat alle politici foefelaars zijn, maar laat niet na om zelf te foefelen. Hij doet uitspraken die je elke dag kan horen op de tram of de trein. Hij vertegenwoordigt de onderbuik van Vlaanderen en wordt niet geweldig sympathiek getypeerd. Ik heb wel geprobeerd een mens van hem te maken, onder meer door hem een naam te geven. Een naam maakt een mens van je. De premier van Nieuw-Zeeland ontmenselijkte de schutter van Christchurch door te zweren zijn naam nooit uit te spreken.”

Dikke Freddy

De luisterende patiënt is niet Erik Vlaminck zelf. “Ik heb niet naast zo iemand gelegen, maar wel gepraat met mensen die ooit de kamer deelden met een man of vrouw die onophoudelijk praatte. Ik heb mijn oor ook te luisteren gelegd bij truckers. Ik ben een schrijver zonder fantasie: ik schrijf alleen over wat ik zie, hoor en beleef, zoals ik ook doe in mijn column ‘Brieven van Dikke Freddy’. In mijn recentste bijdrage schrijf ik dat je maar één keer per jaar vijftig euro krijgt voor een nieuwe bril, terwijl je een gelijkaardig bedrag ontvangt voor een bezoek aan de sauna en fitness. Ik beschouw het een beetje als mijn taak om de samenleving een spiegel voor te houden.”

MoMeNT

Dat het boek werd voorgesteld in Tongeren, is geen toeval. Binnenkort begint in ’s lands oudste stad de derde editie van cultuurfestival MoMeNT. “Ik ga een theaterstuk schrijven over de teloorgang van het boerenleven. Daarom verblijf ik binnenkort enkele weken in de Binkelhoeve in Neerrepen. In het najaar kom ik terug voor de opvoering, waarin Hans Van Cauwenberghe zeker een rol krijgt.”

Een berg mens onder witte lakens, Erik Vlaminck - Uitgeverij Vrijdag, 214 pagina’s, 19,95 euro