Jan Jaap van der Wal over het inferno dat z’n huis verwoestte: "Gelukkig werd ik wakker door die brandgeur..."

Nu Otto-Jan Ham zich voltijds op de voorbereidingen van zijn soloshow ‘Even Goede Vrienden’ gooit, neemt Jan Jaap van der Wal de fakkel over als presentator van ‘De Ideale Wereld’. Op dinsdag 4 september maakt hij zijn ­debuut. Niet slecht voor een Hollander die we amper drie jaar geleden leerden kennen toen hij z’n comedyshow kwam promoten in ‘Café Corsari’.

"Hopelijk word ik als Nederlander goed onthaald door de kijkers", zegt Jan Jaap. "Otto-Jan is trouwens ook ’n Nederlander, al hoor je dat niet zo aan hem."

En dat was ik met veel plezier gebleven, hadden ze iemand anders gevraagd. Maar kijk...

Ik vind het sowieso een grote eer dat ik in Vlaanderen presentator mag zijn. En die mooie woorden van Jelle doen deugd. Dat ik aanvoerder van zo’n heerlijk team mag zijn, vind ik helemaal te gek, ja.

Nee, hoor. Jelle De Beule en Jonas Geirnaert blijven present. Net als woordvoerder Lander Cobbaert, Luc Haekens en Sociaal Incapabele Michiel. We zijn nu wel drie vrouwelijke sidekicks aan het testen, maar daar mag ik verder nog niets over kwijt. Daarnaast zetel ik acht keer in de jury van ‘De Slimste Mens’ en werk ik aan een nieuw tv-programma in Nederland. En verder wil ik mijn gezin ook nog weleens zien, uiteraard.

Absoluut. Gelukkig heb ik sinds vorig jaar ook een appartement in Antwerpen. Daar wonen we nu, trouwens. In deze bloedhete zomer had ik liever in onze ­grote tuin in Katwoude in Noord-Nederland gezeten, maar ja, we hebben de WK-gekte hier mogen meemaken. Ook fijn.

Wij lagen in bed, ja. Rond één uur ’s nachts werd ik - gelukkig - wakker door een brandgeur. Ik besefte meteen wat er aan de hand was. Maar ik zag nog geen grote vlammen, dus we hebben ons relatief rustig en snel in veiligheid kunnen brengen.

Het is een houten huis, dus het ging plots heel erg snel, ja. Het klinkt cliché, maar toen ik met m’n gezin veilig buiten stond, besefte ik dat alles wat écht van waarde is, ongedeerd uit die ravage is gekomen.

Daar probeer ik zo weinig ­mogelijk aan te denken. En dat lukt, ik heb niet het gevoel dat m’n vrouw of ik er een trauma aan hebben overgehouden. Toen de brand na twee uur was ­geblust, mocht ik even onder begeleiding het huis in. Ik trof er een gigantische puinzooi aan, uiteraard. Maar alles kan terug opgebouwd worden, we zijn goed verzekerd. We komen dit wel te boven, dus.

Enorm. Meer zelfs, ik woon liever in Antwerpen dan in Amsterdam. Antwerpen is een baken van rust en vriendelijkheid in vergelijking met Amsterdam. Daar woonde ik vóór ons huis in Katwoude. Op honderd meter van de Walletjes (de beruchte prostitutiebuurt, nvdr). Het hele jaar door wordt die wijk overspoeld door toeristen. Bij momenten is ’t daar echt een boeltje, hoor. Dan vind ik Antwerpen veel leuker voor m’n zoontje om op te groeien.

Eigenlijk is het een Scandinavische meisjesnaam, die heel af en toe aan een jongen wordt gegeven. Maar het voelt best wel jongensachtig aan, vind ik. Tove betekent ‘het is goed’.

Ach, dat zijn stuk voor stuk vakidioten die ervan overtuigd zijn dat ze m’n mond er mooier kunnen doen uitzien. Maar ik bén al tien keer geopereerd aan m’n hazenlip, ik heb geen zin meer in dat gedoe. Trouwens, je mag me nog zo vaak opereren als je wilt, een tweede Matthias Schoenaerts zal ik toch nooit worden. (lacht) n