Royalty: Buitenechtelijke kinderen met koninklijk bloed

Het was groot nieuws afgelopen week: krijgt Nederland er een nieuwe prins bij? We zullen het binnenkort weten. Binnen nu en een paar weken doet de Raad van State uitspraak over de zaak Hugo Klynstra (1997) zoon van prins Carlos, de oudste zoon van prinses Irene en ­Brigitte Klynstra. Afgelopen maandag behandelde de Raad van State de zaak, bleek na berichtgeving van de Volkskrant. De zitting was besloten.

Prins Carlos is al jaren verwikkeld in de zaak, ook al is hij sinds 2010 getrouwd met Annemarie Gualthérie van Weezel. Hugo eiste in 2015 zijn titel op, wat werd geaccepteerd door toenmalig minister van Justitie Ard van der Steur. In 2016 volgde een rechtszaak, waar Hugo Klynstra ook gelijk kreeg. De Raad van State gaat hier waarschijnlijk in mee.

rechtszaken

In andere landen komen dit soort zaken ook voor. Soms worden kinderen erkend, soms niet. Denk aan prins Albert van België, de vader van koning Filip. Kunstenares Delphine Boël is al jaren bezig te bewijzen dat Albert haar vader is: haar moeder en de prins hadden jarenlang een verhouding. Maar Albert verscheen nooit op de rechtszaken en heeft altijd geweigerd mee te doen aan een DNA-test.

Prins Bernhard, echtgenoot van koningin Juliana, onthulde in 2004 zelf aan de Volkskrant dat hij twee buitenechtelijke kinderen heeft: Alicia en Alexia. Royaltyverslaggever Marc van der Linden schreef later een boek over een derde vermeende buitenechtelijke dochter van Bernhard: Mildred Zijlstra. Ook prins Albert van Monaco heeft meerdere buitenechtelijke kinderen, en tegen ex-koning Juan Carlos van Spanje zijn meerdere rechtszaken aangespannen van mensen die beweren zijn kind te zijn.

De geschiedenis laat zien dat bastaarden bij koningshuizen van alle tijden is. De Britse koning Henry VIII (1491-1547) bijvoorbeeld had er naar verluidt meerdere. Hij erkende er slechts één: Henry Fitzroy, die hij kreeg met hofdame Elisabeth Blount. Zijn voorvader Henry I (ca. 1068-1135) kreeg negen dochters en dertien zonen buiten het huwelijk, en het kunnen er zelfs meer zijn. Hij accepteerde meerdere van deze bastaardkinderen, want in de donkere middeleeuwen was het vrij normaal om als ­koning meerdere relaties te hebben.

Huis van Oranje

Ook in het Huis van Oranje kwam het voor. Neem Justinus van Nassau, het enige buitenechtelijke kind van Willem van Oranje. Hij werd geboren in 1559 en zijn moeder was Eva Elincx. Stadhouder Frederik Hendrik (1584-1647) kreeg één bastaard, Willem V (1748-1806) sowieso ook, maar net als bij Henry I is het precieze aantal onbekend.

In 2013 bleek uit hun nieuwe biografieën dat ook de latere koningen Willem I (1772-1843) en Willem III (1817-1890) kinderen buiten hun huwelijk verwekten. Schrijver Jeroen Koch ontdekte dat Willem I vanaf 1806 maar liefst vier kinderen met Julie von der Goltz kreeg. Ironisch aan dit verhaal is dat toen zijn eigen vrouw Wilhelmina van Pruisen overleed, hij alsnog met Julie had kunnen trouwen. Toch koos hij voor een andere vrouw: Henriëtte d’Oultremont de Wégimont. Van Willem III is bekend dat hij een slecht huwelijk had met zijn vrouw Sofie. Op een gegeven moment kreeg hij een verhouding met Louise Rouvroy, die in verwachting raakte en met wie hij samen wilde gaan wonen, zo ontdekte schrijver Dik van der Meulen. Maar dit ging niet door: in 1859 kwam Willem III toch als koning op de troon. <