De samenleving versplintert, er dreigt chaos, onze verhalen vliegen langs elkaar heen. Lichtpuntjes?
Als ergens veel mensen bij elkaar komen, bij een demonstratie of een songfestival, kun je zomaar het gevoel krijgen dat je iets belangrijks hebt gemist. Nederlanders zijn gevoelig voor dat misverstand.
In mijn stadje-van-ooit, Ommen aan de Overijsselse Vecht, ontketenden de kermis, grasbaanraces, paasvuren, de jaarmarkt (het boegsprietlopen!) en de Trekker-Trek bij ons als pubers een ware hormonenstorm: daar móest je bij zijn, daar gebeurde het. En erbij horen, daar snakte je naar.
Later pas hoorde je ook die andere, zachte stem, die fluisterde dat je ook gerust de andere kant op kon lopen. Daar was meer vrijheid, meer ruimte. Van de weeromstuit schoot ik weer finaal door in die andere richting. Hypes en trends? Die waren lucht, die kon je straal negeren.
