“Is er iets wat ik kan doen aan mijn onzekerheid? Of valt er niet aan te ontsnappen?” Ik stel mijn vragen met een zachte (hijg, hijg) als intermezzo, al lopend op het jaagpad aan de Schelde in Gentbrugge. “Hoort onzeker zijn bij het leven? Voor iedereen? Of kan ik er iets aan doen?”

Het antwoord komt van ­filosoof Wouter Trappers: “Eenvoudige ­rituelen regelen ons leven. Daar zijn we ons niet altijd meer bewust van, maar die kleine dingen bieden ons wel een zekere houvast. Zoals elke dag je bed opmaken.”

Je kan de Gentenaar voor een halfuurtje, een uur of zelfs twee uur inhuren om te lopen en het intussen over levensvragen hebben of aan zelfreflectie doen. Niet met de zwaarmoedige sérieux van een filosofisch gesprek aan het haardvuur, met de pijp in de aanslag en een glas rode wijn ernaast. Wel al lopend in de natuur. “Zo komt er een speels element bij”, zegt Trappers. “Als filosoof hou ik ervan om dingen samen te brengen die op het eerste gezicht niets met ­elkaar te maken hebben, zoals filosofie en ­lopen.”

Wie op zoek gaat naar pasklare, voorgekauwde antwoorden op grote levensvragen, is aan het verkeerde adres bij Trappers. Zijn bedoeling met wat hij “een experiment” noemt, ligt elders. “Ik probeer nieuwe inzichten te brengen, door vragen op een andere manier te benaderen. Ik wil niet zozeer ideeën overbrengen, maar wel mensen zélf aan het denken zetten. Mensen die daarvoor bij me aankloppen, zitten misschien vast in denkpatronen. Door iets te moeten verwoorden tegen iemand anders, kan je al tot frissere ideeën komen.”

Die mosterd haalde hij bij een van de eerste westerse filosofen: Socrates. Zijn leuze? Ik weet dat ik niets weet. “Als je met iemand spreekt die van niets weet, moet je alles heel duidelijk en helder proberen uit te leggen. Dat kan tot vernieuwde inzichten leiden.”

Die inzichten probeert Trappers dus al sportend bij te brengen. Al lopend, in zijn geval. “Het is mijn favoriete sport. En lopen is ook goed voor de geestelijke gezondheid. Bovendien ligt de drempel laag. Het enige wat je nodig hebt, is een stel loopschoenen en je bent vertrokken. En ik hoop dat mensen die met een vraag bij mij komen, ook merken hoe leuk het is om te sporten. En dat lopers die voor zo’n filosofisch gesprek bij mij aankloppen, ondervinden dat het leuk is om na te denken terwijl je loopt.”

Het idee van het zogenaamde ‘filo­lopen’ broedde al even bij Trappers. “Sinds november 2017, maar ik zocht bezwaren om het niet te doen. Ik twijfelde of het wel een goed idee was. Ik loop ook graag alleen, maar uiteindelijk denk ik dat mijn doelgroep relatief klein is. Niet al mijn tijd zal hierin kruipen. De grootste trigger om het dan toch te doen, is dat ik zelf ook heel wat kan leren van de mensen met wie ik loop. Want het is niet de bedoeling dat ik hier een monoloog tegen jou afsteek.”

Geen gepalaver

Trappers benadrukt wel dat hij vooral een compagnon de route is, en geen therapeut die alle problemen zal oplossen. Al geeft hij ook toe dat een filosofisch gesprek wel therapeutisch kan werken. “Vrienden die in de psychologie werken, vertelden me ook dat therapie soms niet veel verschilt van een filosofisch gesprek. Het verschil is dus nog niet helemaal duidelijk.”

Stilaan kent ons avondlijke rondje ‘filolopen’ zijn einde. En wordt ook duidelijk dat er meer in filosofie zit dan alleen maar de vragen rond de zin van het leven. “Filosofie houdt zich bezig met álles en dat is een groot probleem. (lacht) Het is een versplinterde wereld met specialisten in de wiskunde, de biologie, de fysica of de sociologie… Als filosoof wil je iets over dat geheel zeggen, maar dan moet je van alle disciplines genoeg afweten om geen complete onzin te vertellen. Dat is moeilijk. Maar dat wil ik nu ook tonen aan de mensen: dat filosofie meer is dan wat eindeloos palaveren.”

Je kan Wouter inhuren voor een halfuur (35 euro), een uur (50 euro) of twee uur (90 euro) lopen.

www.trailofthought.run