Covers op kousenvoeten

De woonkamer van Vincent Verleije (21) in Hoogstraten is de uitvalsbasis van coverband 27 On The Road. We schuiven er aan tafel, net als Wout Goos (20), Mats Palinckx (21) en Lennert Kools (24). Die drie zijn kind aan huis bij Vincent. Straks nemen ze hier een nieuwe livesessie op. De to-dolijst van vandaag: een nummer van Billie Eilish coveren. Opeens gaan alle meubels aan de kant. De tafels en de zetels verhuizen naar de inkomhal, de stoelen naar de keuken. “We zijn ondertussen al zo geroutineerd in het verplaatsen van het meubilair dat het amper tijd kost”, vertelt Vincent. “Als het niks wordt met onze muziek, kunnen we nog altijd een verhuisfirma beginnen, grapt mijn moeder altijd.”

Hilariteit alom. Want er zit wel degelijk muziek in 27 On The Road. En de vier vrienden hebben nog veel plannen. Maar eerst een gesprek.

Khalid

“De groei zit er wel in, ja”, lacht Vincent. “Sedert twee jaar brengen we covers van bekende nummers. Die laten we inzingen door gastzangers en -zangeressen. En daar maken we videofilmpjes van. De clips publiceren we op ons eigen YouTubekanaal. Tegenwoordig zijn sociale media niet meer weg te denken, dus wij maken er dankbaar gebruik van. In een jaar tijd stegen we van 200.000 naar 3,2 miljoen views en van 2.000 naar 33.000 subscribers. Het gaat hard en dat mag gerust nog wat blijven duren.” Hun cover van een nummer van de populaire Amerikaanse singer-songwriter Khalid verklaart allicht de stijgende aandacht voor de jonge band. “Wij lieten Better vorig jaar inzingen door Sarah-Lynn Clerckx, de actrice die jarenlang de rol van Louise speelde in Familie. Kahlid deelde onze cover op zijn Facebookpagina. Hoe die bij hem beland is, weten we eigenlijk niet. ‘Love this cover of #Better’, postte hij. Dat vonden wij uiteraard ­fantastisch en het zorgde voor extra media-

aandacht. Wat voor ons dan weer mooi meegenomen was.” De VRT zette het bericht op de nieuwssite en ook Radio 2 en MNM pikten het op. Dat leidde zelfs tot een onverwachte samenwerking, want MNM-dj Laura Govaerts bleek fan van 27 On The Road. Ze leende ondertussen ook haar stem. “Wij wisten dat Laura kan zingen”, vertelt Wout. “Na het interview op de radio kregen we van haar een bericht. Of ze eens mocht komen zingen? Wij blij natuurlijk. Drie weken later was de cover van Shallow, een nummer van ­Lady Gaga en Bradley Cooper, al ingeblikt.”

Mag dat eigenlijk wel, vragen wij ons af. Zomaar een liedje coveren? “Dat mag”, weet Vincent. “Maar je moet wel uitkijken waar je die cover publiceert. Dát mag namelijk niet zomaar overal, want daar heb je licenties voor nodig. YouTube is voor ons het perfecte medium. Dat kanaal heeft een overeenkomst afgesloten met artiesten. Zij kunnen op YouTube de covers van hun nummers claimen en er zelfs geld aan verdienen. 60% van wat onze covers aan reclame-inkomsten genereren, gaat naar het label van de originele artiest. YouTube wil uiteraard ook een stukje van de koek. Op onze eerste afrekening hebben we een jaar moeten wachten. Nu ontvangen we elke twee maanden een storting van Google. Ze kennen ons daar nu al een beetje. We investeren meer in ons materiaal dan wat we aan de covers verdienen, maar we amuseren ons. En dat is het belangrijkste.”

Trial-and-error

‘Hoogstraten kent zijn pappenheimers ook. Bij de uitreiking van de cultuurprijzen voor 2018 waren de jongens de laureaten in de categorie vernieuwend initiatief. Ze namen bovendien de publieksprijs mee naar huis. “27 On The Road is ontstaan uit een rockbandje dat Vincent en ik als 14-jarigen vormden”, vertelt Wout. “Milestone heette dat en ook Brend Kenis, een goede vriend van ons, maakte er deel van uit. We speelden vooral in lokale jeugdclubs, zowel covers als eigen nummers. Toen we die wilden opnemen, bleek dat een professionele studio voor ons veel te duur was. ‘Dan doen we dat gewoon zelf’, dachten we. Viel dat even tegen. We hebben vier jaar elke zomervakantie aan onze nummers zitten prutsen in de kelder van Brend. Pure trial-and-error was dat. Gissen en missen. Maar toch vooral missen, want echt goed klinken, deed het nooit.”

“We waren ondertussen die rocksongs wel wat ontgroeid”, vindt Vincent. “Veel progressie zat er niet meer in. We wisten dat we een bassist nodig hadden om live beter te klinken, maar we vonden het veel leuker met ons drieën. Dus een vierde man wilden we liever niet. Toen hebben we de switch gemaakt naar opnames en digitale muziek. Zo konden we makkelijk andere instrumenten toevoegen. Het geheel klonk ook meteen voller en veel beter. Wat later zijn we overgestapt naar ons huidige concept. Daar zat ik al langer mee in mijn hoofd.” Milestone vervelde tot 27 On The Road. Wout kwam met de nieuwe naam op de proppen. “Het is een verwijzing naar de legendarische club van muzikanten die stierven op 27-jarige leeftijd”, verklaart hij. “En naar het boek van Jack Kerouac. Uit On The Road heb ik onthouden dat de middenweg vaak het beste pad in het leven is.” Enter ook Mats en Lennert. “Mats zijn we toevallig tegen het lijf gelopen. Het klikte meteen”, vertelt Wout. “Wij waren op zoek naar iemand die iets afwist van foto’s en film. Omdat we videoclips gingen maken.” “Ik voelde al na een paar video’s dat filmen niet echt mijn ding was”, zegt Mats. “In tegenstelling tot fotograferen, daar kan ik me wel echt in uitleven.” “Gelukkig hadden we van Lennert nog wat te goed”, lacht Vincent. “Ik heb ooit gefigureerd in een film van hem toen hij nog studeerde voor cameraman. Als wederdienst is hij bij ons een keertje komen filmen.”

“Van een eerste kwam ook een tweede keer”, vertelt Lennert. “En een derde en een vierde. Het was gewoon altijd heel plezant. En het matchte met de rest van de crew.” Brend heeft ondertussen de muziek ingeruild voor sport. “Alle begrip daarvoor. Af en toe duikt hij nog eens op in een clip. Als we een drummer nodig hebben, bijvoorbeeld. Als we op café gaan of ergens anders afspreken, is hij er ook vaak bij.”

Beste maten

De jongens rond de tafel zijn acht handen op één buik. Hun vriendschap gaat verder dan samen muziek en videoclips maken. “Dat is eigenlijk heel zot”, meent Vincent. “Want zo lang kennen we elkaar nog niet en toch lijkt het alsof we al heel ons leven beste maten zijn.” “Omdat we elkaar heel goed aanvoelen, over heel veel dingen dezelfde mening hebben en prima kunnen samenwerken”, denkt Wout. “Los daarvan zien we elkaar ook geregeld. Het is al vaak gebeurd dat we afspreken en tot 4u ’s nachts bij een pintje blijven babbelen over van alles en nog wat. Echt gek doen, kan je dat moeilijk noemen”, lacht Mats. Dat klinkt als vier ideale schoonzonen. “Maar wel allemaal bezet”, grinnikt Wout. “Onze vriendinnen begrijpen dat niet. ‘Ga dan toch uit’, zeggen die. Ze zijn wel trots op wat we doen. Ze volgen alles van achter de schermen. En één keer hebben ze gefigureerd in een clip. Zingen? Neen, daar wagen ze zich niet aan.” De living van Vincent dient meestal als decor voor de clips en de livesessies. Soms wijkt de groep uit naar de woonkamer van Wout in Rijkevorsel of naar het kot van Vincent in Leuven. “We proberen ook geregeld op locatie te filmen. Dan zoeken we originele plekken in de buurt, zoals een klaslokaal van Instituut Spijker of de sporthal van het Klein Seminarie. De Coöperatie Hoogstraten, een auto en de kapel van Achtel (Rijkevorsel) deden ook al dienst als achtergrond.” Er gaat heel wat planning vooraf aan het inblikken van die video’s, want Mats en Lennert zijn allebei professioneel aan de slag als zelfstandig foto- en videograaf. Vincent en Wout studeren nog. “We proberen vanaf nu om elke week een nieuwe clip te posten”, vertelt Wout. “In de zomer lukt dat meestal goed, tijdens het academiejaar wat minder. Dan zitten er vaak twee weken tussen. Dus dat belooft een uitdaging te worden.”

“Dit jaar willen we ook een paar nieuwe dingen uittesten”, pikt Vincent in. “We hebben veel ­ideeën. Naast covers zouden we ook graag livestreams doen op YouTube. Een uur of een halfuur live spelen en tegelijkertijd in interactie gaan met ons publiek, zodat zij hun favoriete nummer kunnen aanvragen. Of opnieuw live optreden, dat zou ook geweldig zijn. Al wordt dat vast weer wennen voor ons, op een podium. Nu zitten we nog veilig in de living. Hier kunnen we twintig keer herbeginnen, op een podium moet het meteen goed zijn. Dan hebben we trouwens ook een show nodig.”

Op zoek naar zangtalent

“En een vaste zangeres”, meent Wout. “Of meer dan één. Wie gaan we dan moeten kiezen? Nee, we zijn er nog niet uit wat die liveoptredens betreft, maar we werken eraan.”

Vandaag komt Pieter Vreys langs om een nummer in te zingen. Het wordt een livesessie met Vincent aan de piano en Wout op de elektrische gitaar. De groep werkte al eerder met Pieter samen. “In het begin moesten we echt op zoek naar zangtalent”, vertelt Wout. “Ondertussen bieden de meesten zich spontaan aan. Als ze goed kunnen zingen én op camera pakken, nodig ik hen uit. We komen ook nog steeds mensen tegen die we zelf vragen om een nummer in te zingen. Voorlopig heeft nog niemand dat geweigerd.”

Spotify-top 50

“Schrijf maar dat de lezers ons gerust mogen contacteren. Als ze zin hebben om te zingen of als ze goede ideeën voor videoclips en locaties hebben”, komt Vincent tussen. “Alles is welkom. We reageren op alle berichten die we krijgen. Die interacties vinden we bijzonder leuk.” Vincent spreekt met de gastzangers af welke covers ze willen brengen. “Het moet een nummer zijn dat bij hun stem past en ik moet het zien zitten om het te maken”, zegt hij. “Tot nu toe probeerden we heel kort op de bal te spelen door vooral nummers te coveren die in de Spotify-top 50 stonden. Die liggen goed in het gehoor en daar bereiken we een groot publiek mee, maar de levensduur van populaire liedjes is heel beperkt. Daarom willen we er binnenkort af en toe een klassieker tussen gooien. We vragen geregeld aan onze YouTube-abonnees welke liedjes ze graag willen horen. Dan komen er voorstellen uit de hele wereld, maar de meeste volgers wonen in Indonesië, Brazilië en Rusland. België is opvallend ondervertegenwoordigd. De Belgen moeten You­Tube nog ontdekken. Wij hopen dat het snel gebeurt.”