© JEFFREY GAENS
Karelis maakt geslaagde rentree na bijna tien maanden afwezigheid
“Ik leek wel een 16-jarige die voor het eerst met de grote jongens mocht meedoen. Onwaarschijnlijk hoe nerveus ik op de bus stapte.” Nikos Karelis kon er hartelijk om lachen, eens de nervositeit had plaatsgemaakt voor opluchting. De kop is eraf, na bijna tien maanden afwezigheid door een kruisbandblessure maakte de Griekse scherpschutter van KRC Genk gisteren zijn rentree met het tweede elftal in Lokeren. “Over mijn prestatie kan ik niet tevreden zijn, maar de knie goed voelt goed aan. Dat is het belangrijkste.”
Precies negen maanden en eenentwintig dagen was het geleden dat Nikos Karelis op het wedstrijdblad had gestaan. Op die vermaledijde 27 december 2016 ging hij vlak na rust tijdens KRC Genk-AA Gent door zijn knie. De revalidatie na de kruisbandoperatie leek even op een kruisweg, inclusief een kleine terugval met kijkoperatie. Maar de 25-jarige Griek zette door en genoot gisteren op Daknam zichtbaar van zijn terugkeer op de groene mat. Scoren lukte nog niet, een uitstekende doelman Ortwin De Wolf weerde een stevige knal uit zijn doelvlak.
“Het was de enige keer dat ik echt uit de greep van mijn tegenstrever geraakte”, aldus Karelis, die het zoals gepland na 45 minuten voor bekeken hield. “Over mijn prestatie ben ik niet tevreden. Ik ben zelfs een beetje kwaad op mezelf, omdat ik te makkelijk balverlies leed. Het balgevoel moet nog terugkeren. Daar heb ik dit soort wedstrijden voor nodig. De intensiteit mag je niet onderschatten, hier wordt echt gestreden voor de drie punten.”
Vrijdag Club Brugge
Nikos Karelis vertelde het met een voldane glimlach op het gelaat. Het belangrijkste bij zijn rentree was de reactie van de linkerknie op de intensieve inspanningen. En die viel voor de volle honderd procent mee.
“Ik heb niet de minste hinder gevoeld”, zei Karelis. “Ik heb de indruk dat ik de inspanningen goed verteer. Ook in mijn hoofd zit het goed, ik speel zonder angst en dacht tijdens de match geen moment aan die knie. Als ik morgen geen reactie ondervind, start ik vrijdag waarschijnlijk opnieuw in de beloftenmatch tegen Club Brugge. Misschien kan ik dan wel meer dan 45 minuten aan.”
Op een mogelijke rentree bij het eerste elftal wordt nog geen datum geplakt. De maker van maar liefst 29 goals in 52 wedstrijden wil de boel niet forceren, deze eerste wedstrijd maakte ook duidelijk dat je na bijna tien maanden afwezigheid geen mirakels mag verwachten.
“Ik moet geduld hebben. Dit was een fijn moment, maar niet meer dan een nieuwe stap op weg naar mijn comeback. Ik moet hard blijven werken, dagelijks extra versterkende oefeningen voor de spieren rond de knie doen. Net als Malinovskyi en Vanzeir, dat zal iets zijn voor de rest van mijn carrière. Beetje bij beetje moeten nu het ritme en het balgevoel terugkomen. Ik ben al blij dat ik me zo goed voel.”
