Het slachtoffer was amper dertien toen Thornton haar een eerste keer aanrandde in 2006. In de jaren die volgden zou Thornton nog “wekelijks” toeslaan, aldus de openbaar aanklager. Pas jaren later kwam er een einde aan de gruwel toen de voormalige burgemeester van Godalming aan zijn woning in de boeien werd geslagen. Weliswaar niet zonder verzet. “Weten jullie eigenlijk wel wie ik ben?”, zou hij tegen de agenten geschreeuwd hebben tijdens zijn arrestatie. “Ik ben de burgemeester.”

Thornton bekende de meeste aanklachten in de rechtbank, maar ontkende wel “dat hij ooit betaald had voor seks”. “Ik heb ook nooit kinderpornografische beelden gemaakt”, luidde het.

Thornton was contact beginnen zoeken met het meisje vanaf haar dertiende verjaardag. Hij kocht haar telefoons, pikte haar op van de school en nodigde haar zo vaak mogelijk uit naar zijn werk en zijn huis. Hij en het meisje stuurden elkaar gecodeerde berichten om af te spreken voor seks. “De beklaagde deed er alles aan om zijn gedrag te banaliseren”, aldus de aanklager. “Zo liet hij het meisje bij hem en zijn vrouw in bed slapen.”

In zijn eerste verklaringen zou Thornton zijn onschuld nog hebben volgehouden. Zo zou hij hebben verklaard dat het meisje de aantijgingen alleen had gedaan omdat ze een competitie wilde winnen waarvan hij een jurylid was.

“Voor het leven getekend”

In een geschreven verklaring omschreef het slachtoffer hoe ze vroeger geloofde dat het echte liefde was tussen hun tweetjes en dat ze pas besefte wat er aan de hand was toen ze over de relatie had gesproken met een schoolkameraadje. “Ik was niet graag thuis”, schreef het meisje. “Dus begon ik zo vaak mogelijk met Simon af te spreken. Hij was vrijgevig en ik voelde me veilig bij hem. Ik dacht dat ik hem graag zag. Hij liet me nooit kwetsbaar voelen.”

“Toen ik vijftien was, sprak ik erover met iemand op school. Hij zei me dat ik het tegen mijn moeder moest zeggen, maar die geloofde me niet. Sindsdien heb ik een gebrek aan zelfvertrouwen. Ik werd gedwongen om te snel op te groeien, waardoor ik depressief ben geworden.”

De advocaten van Thornton argumenteerden dat de voormalige burgemeester zelf zijn jeugd was kwijtgespeeld toen hij naar een orthopedagogische school was gestuurd en de diagnose dyslexie had gekregen. De rechter volgde die redenering echter niet. “Je maakte iedereen wijs dat je een man van de gemeenschap was, maar eigenlijk misbruikte je dit meisje en ontnam je haar jeugd. Je hebt haar voor het leven getekend.”