Acteur, café-uitbater en fenomeen Victor Zaidi krijgt plechtigheid op Beerschot

Victor Zaidi was een notoir Beerschotsupporter die er op middelbare leeftijd geen enkel probleem mee had om tussen de twintigers van de harde kern te staan. Hij was er bekend en geliefd. Woensdagavond vindt de plechtigheid dus in het Olympisch Stadion plaats, in Club 155 om 19.30u. “Er zullen enkele sprekers aan bod komen, zoals Walter Damen en we spelen een paar van Victors favoriete nummers, zoals Purple Rain en Sympathy for the Devil.”

Victor Zaidi maakte naam als acteur bij onder andere Chris & Co en Crimi Clowns. En hij was een enorm bekende horecafiguur in Antwerpen, als uitbater en als klant. Het liederlijk leven was hem niet vreemd.

Microsoft

Broer Ludo Zaidi woont en werkt in Myanmar en moest daar vernemen dat Victor aan hartfalen overleden was. Die verbleef op dat moment in Roemenië, waar hij een functie voor Microsoft invulde. “Hij was een wereldreiziger en moest even een andere omgeving opzoeken”, vertelt Ludo Zaidi. “Daar heeft hij de laatste maanden net als in Antwerpen graag geleefd en snel vrienden gemaakt. We hadden wekelijks contact. Ik wist al dat het wat minder goed met hem ging. Hij had een longinfectie opgelopen en dat zal hem verzwakt hebben.”

Victor Zaidi was een begrip in het Antwerpse caféleven. Dat begon in zijn studententijd, toen hij café Hill Diar op de Italiëlei mee bemande. “Het mooiste avontuur van mijn leven”, zegt Eric Wax (54), die het café uitbaatte. “Ik werkte vooral achter de schermen. Victor was er voor de klanten, want hij was altijd joviaal en grappig, op een unieke manier ad rem. Als hij ergens binnenwandelde, was iedereen aan het lachen. Samen hebben we Hill Diar op de landkaart gezet. Ik zou er een boek over kunnen schrijven.”

Daarna ging Victor zijn eigen weg met The Good Life, het café op de Ossenmarkt dat nu Salamander heet. Zo begon hij een eigen carrière met nog een resem ondernemingen in het caféleven.

Leren kennen in Hill Diar

Boezemvriendin Cristina Fernandez heeft zijn grappen aan de lijve mogen ondervinden. “Ik kwam me als 17-jarig meisje inschrijven op de universiteit en vroeg aan Victor in de Hill Diar de weg naar de Rodestraat”, vertelt ze. “Hij liet me een grote omweg lopen. Later ben ik teruggekomen om hem te laten verstaan dat ik wel doorhad dat er een kortere weg was. Hij vond het grappig dat ik voor mijn leeftijd al zo’n grote mond had. We zijn vrienden gebleven. Hij zal gemist worden, hij had een klein, maar gouden hart. Een bon vivant met een troostend woord voor wie het nodig had.”