“De voorbije tornooien ging ik er vaak in de eerste of tweede ronde uit waardoor ik met een onbehagelijk gevoel achterbleef. De mindere was ik immers zelden. Op het ITF-tornooi van Knokke, waar ik altijd goed in mijn vel zit, vielen de puzzelstukjes eindelijk in mekaar. In een moeizame eerste ronde had ik nog drie sets nodig. Daarna groeide ik in het tornooi. Het kantelpunt was de kwartfinale tegen het tweede reekshoofd, de Zweedse Mirjam Bjorklund. Zij won verleden jaar in Knokke en zette me in de eerste set op een 3-5-achterstand en bij 4-5 en 0-40 had ik zelfs niets meer te verliezen. Ik dacht niet meer aan de stand en speelde voor elk punt alsof het mijn laatste kon zijn. Ik werkte zes setpunten weg, won de tiebreak met 15-13 en haalde het eveneens in een felbevochten tweede set. De rest van het tornooi zou ik met diezelfde instelling blijven spelen”, zo herbeleefde de pupil van Tennisdelcoach Maxime Braeckman die cruciale partij.

Stress

“Door die zege groeide het geloof in een topresultaat. Misschien dat de stress daarom toesloeg in de halve finale. Gelukkig was dat gevoel helemaal verdwenen tijdens de eindstrijd. Voor mijn ouders, grootouders, vriend en sponsor wou ik vooral aantrekkelijk tennis spelen, want mijn resultaat mocht er sowieso zijn. Met 6-2 en 7-5 zette ik de kers op de taart tegen de talentvolle Wit-Russische Kubareva. Dit was een erg emotioneel moment omdat de familie erbij was. Omdat ik vaak in het buitenland actief ben, krijgen mijn ouders niet de kans om veel wedstrijden mee te pikken. Dat ze er bij mijn eerste profzege wel bij waren maakte die ervaring eens zo speciaal.”

ITF Brussel

De zege smaakt zeker naar meer voor Lara. “Deze week neem ik deel aan het ITF-tornooi van Brussel (15.000 dollar) en ik betwist eveneens het Waals kampioenschap. Daarna mag de riem er een weekje af alvorens ik opnieuw voluit opbouw voor de tweede seizoenshelft. Tennis is mijn leven. Ik heb er mijn school voor opgegeven, mis familiefeestjes, zie mijn vrienden echt wel te weinig en train vaak zo hard dat ik me helemaal beurs voel. Toch kan ik genieten van elk moment op het veld. Daarom is mijn leuze ook ‘geef alles, alleen niet op’. En zo kwam die zege er uiteindelijk toch.”