Lieven Van Gils is naar verluidt een fijne kerel, alleen kan ik dat niet afleiden uit zijn programma

Ik heb mezelf altijd voorgenomen om mij op te stellen zoals de betere critici. Kritiek uit teleurstelling omdat het beter kan, in plaats van kwaad omdat het simpelweg slecht is. Bij Van Gils & Gasten heb ik nu wel mijn breekpunt bereikt en ga ik mij beginnen te gedragen als de laagste vorm van criticus: de bewoner van commentaarvakken. Simpelweg: wordt dat programma met mijn belastinggeld gemaakt? 

In mijn research geef ik alle programma's bij de start van het seizoen een nieuwe kans. Toegegeven, Van Gils had een moeilijk najaar met de concurrentie van De slimste mens en de haastig samengekleefde talkshow van de verveelde miljonair op zijn boot. Dus ik dacht: 'Fijn, Van Gils en zijn redactie hebben een vakantie de tijd gehad om bij te schaven, te hergroeperen en misschien zelfs geïnspireerd te geraken.' 

Maar na één aflevering had ik al door dat het noppes was, en nu anderhalve maand later is het helemaal duidelijk. Ik steek het op gemakzucht van de redactie en een presentator die te weinig vragen stelt, zowel voor als achter de schermen. 

Persoonlijke hoogtepunten tot nu toe zijn een gesprek over een verdronken peuter, gevolgd door een vals gezongen versie van 'I've had the Time of my Life' door Piet Piraat en Hilde De Baerdemaeker; Bo Van Spilbeeck onderwerpen aan een resem slordige photoshopjes, want transgender zijn bestaat toch voornamelijk uit een nieuwe naam en gekke pruik aandoen; een vals gezongen lied door Lindsay, ongemakkelijk gericht naar een ivf-dokter terwijl de gitarist ergens achteraan in het publiek zit; Sam Louwyck laten uitspreken over zijn dronken rijgedrag. En dan deze week de binnenkopper: als antwoord op de uit zijn context getrokken woorden van komiek John Oliver kregen we een staaltje luie satire voorgeschoteld waardoor de woorden 'lik op stuk' minstens een paar jaar onbruikbaar zijn. 

Zagevent

Jullie kunnen mij afdoen als een betweterige zagevent en je nog een paar seizoenen wentelen in jullie vaste benoeming met een half miljoen kijkers, of jullie kunnen al die gebeurtenissen zien als een kans om aan de show te sleutelen. Misschien zelfs jullie publiek te onderwijzen en de rest van Vlaanderen weer geïnteresseerd maken in het programma. 

Jullie doen zo jullie best om het 'iets meer' dan een talkshow te maken zonder ooit te betwijfelen of het überhaupt al werkte als talkshow. Strip jullie programma weer tot de essentie: Van Gils en zijn gasten. Een goed gesprek per keer. Niet kapot gerepeteerd, geen sidekicks, geen debattafel, in een gezellige setting in plaats van dat rode mausoleum waar jullie opnemen. Muziek? Graag, maar wel liefst op een podium. Humor? Zeker wel, maar geschreven door humoristisch talent. 

Lieven Van Gils is naar verluidt een fijne kerel, alleen kan ik dat niet afleiden uit het programma. Hij schrok dan ook toen mensen hem aanvielen naar aanleiding van het Louwyck-gesprek. Mensen willen op dat moment een spreekbuis die zegt: 'Pardon, Sam?' Geen presentator die "alles in goede banen wil leiden". Het zijn jij en je gasten, Lieven. Leer hun naam, waarom ze er zijn en stel je eigen vragen. Laat de steekkaarten backstage en zeg af en toe eens nee tegen je redactie. Drie van de vier woorden in de titel van je programma spreken de mensen niet meer aan, maar je half miljoen kijkers zijn al tevreden met een ampersand. De vraag is of jullie daar zelf tevreden mee zijn en hoe lang nog?