Nibali na straf nummer: "Ik moést alleen finishen, als ik wilde winnen"

Vincenzo Nibali: "Ik heb mijn armen niet in de lucht gestoken voor ik helemaal zeker was. Ik zag de streep voor mij liggen. Ik had nog over mijn schouder gekeken en ik zag niemand komen. Ik dacht: neen, mij halen ze niet meer in." 

Nibali: "Ik moet daar een keer over nadenken. Ik heb gewoon gereageerd op de aanval van de Letse kampioen Krists Neilands op de Poggio. Hij was erg sterk en we hadden snel een kleine voorsprong. De tactiek van de ploeg was dat ik voor mijn ploegmaat Sonny Colbrelli zou werken. Colbrelli is erg goed in vorm. Maar toen hadden we die voorsprong. En de laatste tweehonderd meter naar de top van de Poggio zijn erg zwaar. Ik dacht, ik geef hier volgas. Ik nam een voorsprong, heb me vervolgens in de afdaling gestort. Die laatste twee kilometer naar de finish waren eindeloos. Ik duwde op de trappers en ik bleef maar duwen, zo hard ik kon. Het voelde alsof ik geen meter dichterbij kwam."

Nibali: "Ik begin het seizoen altijd met heel afgelijnde doelen. Dat zijn dit jaar de Ronde van Frankrijk en het wereldkampioenschap in Innsbruck. Ik kom net uit de Tirreno-Adriatico, waar ik voelde dat ik in erg goede vorm was. Ik haalde niet echt resultaat, maar ik was toch tevreden. Ik ben naar huis gegaan, heb wat rust genomen en ben dan naar hier gekomen. Ik voelde al snel dat ik ik een goede koers kon rijden."

"Dat ik zou winnen was natuurlijk onverwacht. Zoals ik zei, het plan was dat we voor Colbrelli zouden werken. Bovendien is Milaan-Sanremo niet de klassieker die mij het beste ligt. Aan de andere kant stond ik in 2012 wel op het podium (Nibali werd derde toen, red). Ik was niet kansloos, wist ik. Daarom ook ben ik in de aanval durven gaan."

Nibali: "Het enige waar ik zeker van was, was dat ik ik alleen moest aankomen als ik Milaan-Sanremo wilde winnen. Als ik in een groepje zou arriveren met Alaphilippe, Gilbert en Kwiatkowski, was ik kansloos."

Nibali: "Peter Sagan is een vriend. Ik vroeg wat zijn plannen waren. Of hij zou aanvallen op de Poggio, of zou hij op een sprint wachten. Hij antwoordde niet. Ik had toen zelf ook nog niet het plan om aan te vallen. Ik wilde het wel weten wat hij zou doen. Zoals ik zeg, ik was daar voor Colbrelli."

Nibali: "Mijn doel was misschien niet om te winnen, toen ik aanviel. Maar het was wel erg berekend, ik heb mijn inspanning heel goed gedoseerd. En toen ik die voorsprong had, realiseerde ik me dat dit misschien mijn enige kans was om Milaan-Sanremo te winnen."

Nibali:"Het zal de eerste keer zijn dat ik de Ronde van Vlaanderen rijd. Die wedstrijd komt er nu heel snel aan. Ik heb hem nooit eerder gereden. Ik schrapte hem altijd uit mijn programma in het vooruitzicht van de Giro. Teveel riscio, vond ik. Dit jaar kies ik voor de Tour. En ik ben blij dat ik Vlaanderen rijd. Ik ga daar heel nederig naartoe. Ik wil die wedstrijd leren kennen, de passie van de toeschouwers voelen. En ik wil mezelf niet teveel pijn doen. Na de Ronde zal ik eens goed nadenken wat mijn kansen daar zijn. Misschien dat ik me wel thuis voel op die korte, steile hellingen."

"Luik-Bastenaken-Luik is een heel ander verhaal. Sinds 2005 heb ik die wedstrijd maar één keer overgeslagen, dat was vorig jaar. In 2012 ben ik daar tweede geworden. Dat is een wedstrijd die me eigenlijk wel moet liggen."

Nibali: "Ik droomde van Roubaix toen ik een kind was. En eerlijk gezegd, ik heb altijd wel een goed gevoel op de kasseien. Maar ik denk toch niet dat ik daar de meeste kans op de overwinning maak. Daar heb ik de lichaamsbouw niet voor."

Nibali: "Wat kan ik zeggen? Ik heb de Giro, de Tour, de Vuelta gewonnen, de Ronde van Lombardije en nu Milaan-Sanremo. Eén ding is zeker, ik ga dit heel lang onthouden."