“De Belgische trainer staat in Breda bekend als iemand die aanvoelt wat zijn spelers verlangen. Iemand die de mens achter de speler bovenaan heeft staan.” Ook bij Voetbal International loven ze de aanpak van onze landgenoot. Maar dat was nog niets in vergelijking met de complimenten die Hoefkens kreeg van ‘zijn oogappel’ Valerius.

“Vanaf dag één is de trainer heel druk met mij in de weer geweest. Elk detail heeft hij met me besproken. En toen mijn knie het begaf...” Valerius werd er naar verluidt emotioneel van. “De coach stond plots bij mij thuis voor de deur. Hij vertelde me dat ik mijn tijd moest nemen en dat ik vrijheid kreeg. ‘Ik ga je op alle mogelijke manieren steunen’, zei hij tegen me. Hij belde me op, betrok me bij de groep en maakte duidelijk dat er geen druk of haast achter zat. Dat raakte me.”

Onder Hoefkens maakte Valerius op de tweede speeldag van het seizoen zijn debuut voor NAC. Het jeugdproduct groeide in een mum van tijd uit tot een ware publiekslieveling. “De trainer is een goed mens. Net na mijn operatie belde hij me op om te vragen of hij een keertje kon komen eten.”

“Ik kan je zeggen: ik ben geen chefkok”, lachte Valerius, die vervolgens aan zijn tante vroeg om wat lekkers te maken wanneer zijn coach op bezoek kwam. “De hele tafel stond vol en de trainer heeft zelfs nog enkele porties mee naar huis genomen.”