Bij Anderlecht vallen er geen lijken uit de kast, er wordt een heel kerkhof van rotte dossiers opgegraven

‘Hopelijk waren ze niet op zoek naar punten’. Het is op de sociale media makkelijk moppen tappen over de huiszoekingen op het trainingscentrum en in het stadion van voetbalclub Anderlecht.

Voor de paars-witte supporter zit er niet veel anders op dan grimmig meelachen.

Werkelijk niets wordt hem bespaard dit voetbalseizoen. De vernederende nederlagen in competitie en beker lijken nog het minste leed in een jaargang waarin voor het eerst sinds mensenheugenis Europees voetbal gemist zal worden, waarin oude hooligans uit hun pensioen kwamen en waarin de club door bevriende makelaars werd meegezogen in een groot schandaal.

Dan nog is de kelk blijkbaar niet tot op de bodem geledigd. Nu neust het parket in verdachte transferactiviteiten. Bij Anderlecht vallen er geen lijken uit de kast, er wordt een heel kerkhof van rotte dossiers opgegraven.

In een weekendinterview in Het Laatste Nieuws leek clubvoorzitter Marc Coucke de gerechtelijke actie tussen de lijnen te voorspellen. De voorzitter stelde “op een punt te zijn gekomen dat we tegen een aantal mensen strafrechtelijke klachten zullen moeten indienen – je kunt niet braaf blíjven.” De strafrechtelijke vervolging lijkt er voor sommigen nu dus echt te gaan komen.

Extra pijnlijk is dat de neergang van Anderlecht toevallig samenvalt met de vrolijke veroveringstocht van Ajax Amsterdam over de Europese voetbalvelden. Anderlecht en Ajax zijn clubs met een gelijkaardige ambitie en geschiedenis. Over twee jaar zegt paars-witmanager Michael Verschueren weer op de hoogte van de Amsterdammers te willen staan. Dat gaat toch wat langer duren. Ook Ajax beleefde nog niet zo lang geleden bestuurlijk sombere tijden, maar zo diep als Anderlecht nu zakte de club nooit.

Wat met elke affaire meer en meer bloot komt te liggen, is een geschiedenis van jarenlang wanbeheer in een nogal typische belgo-Brusselse traditie. Met zijn potentieel aan supporters en economische steun zou Anderlecht het Belgische voetbal altijd moeten domineren en stimuleren. Dat potentieel is er nog altijd, maar blijkbaar heeft het oude bestuur wel erg veel moeite gedaan om alle kansen te verkwanselen.

Wegzinken in het moeras

De huidige voorzitter loopt graag in beeld, maar eigenlijk valt hem niet eens zoveel te verwijten. Hoogstens blijkt nu dat hij voor de overname nogal lichtzinnig het nodige boekenonderzoek verricht heeft.

Supporters zullen wensen dat dit maar een nachtmerrie is, een donkere tijd die zo weer voorbij is. Er is ook een somberder scenario denkbaar. Dat schetste de bekende Amerikaanse schrijver Edgar Allan Poe in het kortverhaal De val van het Huis Usher. Daarin verkruimelt een oude familie samen met haar vervallen landhuis weg tot een ruïne die in het moeras wegzinkt.

Brussel is op een moeras gebouwd. De vaststelling doet pijn, maar elke dag weer lijkt Royal Sporting Club Anderlecht wat meer op Huis Usher.