Paula Marckx (91) maant leeftijdsgenoten aan tot actie: “Jonge mensen hebben ons nodig, wij hebben de ervaring”

Over twee weken wordt Paula Marckx 92 jaar. En alles werkt nog naar behoren, behalve haar voeten, zegt ze. “Maar dat is een familiekwaal, niet erg. Ik woon nog alleen en doe zo veel mogelijk zelf. Alleen in de supermarkt moet ik al eens hulp vragen om iets te pakken waar ik niet bij kan. En zo leer je weer nieuwe mensen kennen.”

Paula Marckx is door dienstencentrum Ten Gaarde in Berchem uitgenodigd voor een lezing over haar boek Jonger ouder worden. En dat gebeurt geregeld. In december moet ze in de namiddag in Leuven spreken voor Markant en ’s avonds in de Vooruit voor een lezing samen met Marleen Temmerman.

“Dat woord lezing hoor ik niet graag, schrijf maar ‘babbel’. Dat klinkt minder stijf. Ik vertel de mensen niet wat ze moeten doen en hoe, ik kan alleen maar babbelen over hoe ík het doe. Ze vragen me dikwijls hoe ik zo lang zo fit kan blijven? Heel simpel, door mezelf te zijn en te blijven door doen.”

Geheim

De polyvalente zaal van dienstencentrum Ten Gaarde is aardig volgelopen voor Paula Marckx. Met ‘jonkies, gemiddelde leeftijd 85 jaar’, vertrouwt ze ons toe. “Ik heb geen geheim”, begint ze haar babbel. “Ik heb veel geleerd in de Seefhoek waar ik ben geboren en opgegroeid. Ik heb me leren verdedigen. En ook, langs vaders kant was mijn familie streng katholiek, langs moederskant vrijdenkers: de ideale basis voor een gezond leven. Maar ik wil niet oud worden, ik wil wel jong sterven. Ik hoor dikwijls zeggen: ‘mijne tijd is geweest’, dat is flauwekul. Of de ‘goede oude tijd’, nog zo’n mythe. We leven nu en er is nog zo veel te doen. Jonge mensen hebben ons nodig, want wij hebben de ervaring.”

Er klinkt goedkeurend gemompel in de zaal, en Paula raakt op dreef: “Jullie moeten niet alleen luisteren naar mensen die het beter doen of hebben. Kijk eens naar diegenen die het nog zwaarder hebben. Hebben jullie die reportage gezien over dat jonge meisje dat haar benen in een ongeval is kwijtgeraakt en toch naar de Machu Pichu is getrokken? Neem daar eens een voorbeeld aan. En denk niet dat hetgeen je vertelt stom is omdat je een jaartje ouder bent. Ik ben niet bezig met ouder worden. Het enige waarvan ik bang ben, is dat ik niet genoeg tijd ga hebben. Er staat nog zó veel op mijn agenda.”

La Vie En Rose

De energie van Paula Marckx lijkt grenzeloos. In januari start ze samen met twee studenten van Thomas More een nieuw maandblad op, La Vie En Rose.

“We beginnen online, en zullen dan zien hoe het verder gaat. We willen een tegengewicht bieden aan al dat slechte nieuws. Ik ben een formidabele surfer; nog voor mijn eerste koffie zet ik mijn computer aan. Wat lees ik dan? Een en al negativiteit. Waarom de dag niet beginnen met iets aangenaams? Met nieuws over mensen die iets positiefs te vertellen hebben. In La Vie En Rose gaan we met rubrieken werken, waarvoor ik mijn netwerk heb aangesproken. Wie precies verklap ik nog niet. Ik wil er ook een datingsite aan koppelen, voor viervoeters en tweebeners. Laat honden uit het asiel een bezoekje brengen aan mensen in een rusthuis. Zo blijven ze bezig, en dus ook jong.”

Het is muisstil in het zaaltje als Paula begint over eenzaamheid. “In 2030 zullen er meer 65-plussers dan jonge mensen zijn. Het is hoog tijd om hier aandacht aan te schenken. Het grootste gevaar voor die groep, die ruim een derde van zijn leven op rust is, is eenzaamheid, sociale eenzaamheid. Dus, blijf bezig. Want als je dat niet doet, is de kans groot dat je je in een hoekje laat drummen. Als ik 100 word, doe ik een benjisprong. Want ik wil beginnen met een Make A Wish voor 50-plussers. Doen jullie mee? Als jullie nog ideeën hebben, laat het mij weten. Dan doen we het samen.”