Weinsteins chauffeur getuigt: “Hij bijt in haar billen, scheurt haar broekje en wordt helemaal wild op de achterbank”

Twee agenda’s

Ik moest met twee uurroosters jongleren: er was het officiële uurschema dat The Weinstein Company in New York had opgesteld, en een 'agenda om de moed erin te houden', zoals Weinstein het zelf omschreef. Elke avond gaf hij zich over aan onderonsjes in zijn suite in het Majestic of in zijn bureau op de bovenste verdieping van het Gray d'Albion, en hij organiseerde nepcastings met topmodellen of callgirls en nieuwsgierige aagjes met een sterke maag.

Roofdier in de auto

De Weinsteins zijn de eregasten op een chic privéfeest van Brad Pitt, één van de betere party's in de villa Saint-Georges, waar de absolute beau monde wordt verwacht. Ik heb me comfortabel in mijn limousine geïnstalleerd, wanneer Harvey me een berichtje stuurt: ik moet de auto een paar meter verderop parkeren, op een rustige plaats waar toevallige voorbijgangers nooit zouden komen.

Hij komt aandrentelen en gaat op de achterbank zitten met zijn gezelschap, klaarblijkelijk een Engelstalig model of een actrice. Ze is lichtjes aangeschoten en giechelt zenuwachtig, terwijl hij een opgehitste indruk maakt.

Ik ga achter het stuur zitten en bedenk waar ik ze naartoe kan brengen. Maar als ik in de achteruitkijkspiegel kijk, zie ik verbijsterd hoe ze verstrengeld liggen en geil kreunen. Niet te geloven: zijn vrouw Georgina vertoeft nauwelijks een boogscheut verder bij de andere genodigden op het feest.

Plots gaat het fout op de achterbank. Het model is van mening veranderd, of weigert wat Harvey van haar verlangt. Ze schreeuwt, ze slaat tegen de bewasemde ruiten, ze springt alsof ze wil ontkomen aan de klauwen van het roofdier. Ze gaat als een razende tekeer, maar niets kan Harvey doen stoppen. Hij duwt haar gezicht in de koude leren zetels en duwt zijn vingers hardhandig in haar vlees. Hij bijt in haar billen, scheurt haar broekje aan stukken en wordt helemaal wild. Probeert hij haar nu te verkrachten, of vergis ik me? Hoe gaat dat in de liefde, de vrouw zou het graag kunnen hebben...

Ik weet niet wat ik moet doen. Plots gaat een portier achteraan open en springt het meisje naar buiten. Ze ziet er lijkbleek uit, en terwijl ze haar pumps en haar piepkleine handtas van Chanel in de ene hand houdt, probeert ze met de andere hand haar minuscule jurkje weer in orde te krijgen. Ondertussen tiert ze tegen hem: 'Groot dik zwijn! Gemene sadist! Ik hoop dat je tenminste je belofte houdt!'

'Kom terug! Je mag auditie doen! Ik geef je de rol, beloofd!' Half aangekleed zet hij de achtervolging in. Zijn verzilverde attachékoffertje ligt halfopen op de achterbank. Ik kan er niet naast kijken: het zit tjokvol seksspeeltjes en accessoires, en doosjes met pillen en tabletten. Hij had altijd beweerd dat er officiële documenten in staken, en zijn kredietkaarten. In plaats daarvan zie ik champagneglazen, vuile zakdoeken, gebruikte condooms en sporen van wat cocaïne moet zijn geweest. Ik probeer weer een beetje orde te scheppen in de auto, wanneer ik hem zie terugkomen. Gek genoeg is de vrouw bij hem.

Ze lijken alle twee gekalmeerd. Wanneer ze zich op de achterbank installeren, fluistert Harvey me toe: 'Rijd ons naar mijn bureau.' Vervolgens richt hij zich tot het meisje: 'Maak je maar geen zorgen, ik heb je al bij de repetitie uitgelegd dat alles netjes in typecontracten is gegoten. Ze liggen in mijn bureau, het is maar tien minuutjes rijden. De casting gebeurt helemaal volgens de regels, anders zijn er geen opnames. Je moet nu eenmaal op de hoogte zijn van wat de regisseur wil, en een beetje meegaand zijn. Ik ben een gerespecteerd man in het vak, geen wildeman. Beheers jezelf een beetje, oké?'

De actrice moet wel gedrogeerd geweest zijn. Wie haalt het in zijn hoofd om op dit nachtelijke uur een casting te doen in het bureau van Harvey Weinstein? Maar het moet gezegd: het monster heeft zich wel altijd aan zijn beloften gehouden. Toen ik twee jaar later naar de uitreiking van de Oscars keek, herkende ik de actrice die met hem op de achterbank van mijn limo had gezeten. Nu was ze de heldin in een blockbuster, en ze kreeg een Oscar-beeldje onder een overweldigend applaus.

Maagring

Het gemeentepersoneel heeft de omgeving van het hotel Cap-Eden-Roc hermetisch afgesloten: alleen genodigden voor het feestje van Naomi Campbell mogen door. Wanneer we dichterbij komen, ontvouwt zich een surrealistisch tafereel. Bekoorlijke meisjes met dienbladen vol sushi schipperen tussen de gasten, en Harvey weet niet waar hij eerst moet kijken. Hij werpt zich uitgehongerd op de sushi en werkt als een varken het ene hapje na het andere naar binnen. Het zweet loopt in straaltjes van zijn voorhoofd en druppelt op zijn hemd, en de stoom slaat van zijn enorme lijf.

Hij blijft maar vreten, tot hij plots van zijn stuk wordt gebracht door een gaste van een betoverende schoonheid. Hij gaat prompt achter haar aan en trippelt zo snel als hij kan over het rode tapijt. Zijn hele lichaam wiegt heen en weer als een pinguïn.

Een halfuur later zie ik hem uit de struiken komen: hij probeert zijn verkreukelde en bestofte kostuum te fatsoeneren, terwijl zijn gulp nog openstaat. Ik maak hem erop attent, maar hij haalt de schouders op en gaat naar het buffet, waar hij zich opnieuw volpropt.

Tegen twee uur 's ochtends breekt er plots paniek uit in het Eden-Roc. Harvey is misselijk geworden en is achterover op de grond gevallen bij het buffet. Algauw doet een plausibele verklaring de ronde: zijn maagring zou hem parten hebben gespeeld bij zijn sushivreetbui. Een ongelooflijk geluk bij een ongeluk: de chirurg van wacht woont niet ver van het hotel en is bliksemsnel ter plaatse. Harvey kan maar op het nippertje gered worden, hij is ternauwernood aan de dood ontsnapt. Later zal blijken dat hij bijna aan een inwendige bloeding is bezweken. Maar in plaats van naar bed te gaan bij zijn slapende zwangere echtgenote, wil hij blijven feesten. Pure waanzin, ik sta er nog perplex van.

Meisjes zoeken

Wanneer ik een flesje Evian moet uitschenken voor Harvey, begrijp ik dat hij net een Viagra-pilletje heeft geslikt. Hij heeft een nieuw avontuurtje gepland.

We rijden naar de plaats van afspraak, rue Sainte-Anne 47. De straat is verlaten, niemand staat ons op te wachten. Als ik hem een vragende blik toewerp, kijkt hij me vernietigend aan. 'Schiet op, ga kijken waar die twee uithangen!' In de verste verte zijn er nochtans geen meisjes te zien. Als er iemand buiten heeft gestaan, dan is die nu in elk geval terug naar binnen gegaan.

Als ik terug in de auto stap en begin te rijden, wordt Harvey gek: hij geeft me onverwacht een gemene elleboogstoot in mijn zij. Ik hap naar adem en klamp me vast aan het stuur om het bewustzijn niet te verliezen, maar hij geeft me nog een klap in de nek en het wordt zwart voor mijn ogen. Ik slaag er nog net in aan de kant te gaan staan om op adem te komen.

Ondertussen blijft hij maar beledigingen en doodsbedreigingen spuwen, en hij grijpt naar mijn bril. 'Je bent een strontchauffeur, hoerenjong. Rij verder en hou je mond! Als ik je nog hoor, ransel ik je af als een hond, drol die je bent! Keer terug naar de villa en ga meisjes voor me zoeken!' Ik heb eindelijk begrepen dat ik met een geesteszieke te maken heb, een echte psychopaat.

Mickaël Chemloul, Le démon de la Croisette, Editions Baker Street

_©Humo